บ้านหลังเล็กขนาดกะทัดรัดตรงหน้าของเขา ข้างในรั้วมี หญิงสาวร่างบางกำลังง่วนอยู่กับการพรวนดินให้ต้นดอกไม้ที่ขึ้นสวยงาม ด้วยเพราะได้การรดน้ำจากก้อนเมฆ
“หนูม่อน”
มนสิชาหันมาตามเสียงเรียก ใบหน้าเปล่งปลั่งเพราะได้ขยับร่างกายทำให้เลือดสูบฉีดและเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามไรผมบนใบหน้ารูปไข่นั้น ช่างดูมีเสน่ห์สำหรับเขาเหลือเกิน
“มาแล้วหรือคะ นั่นถืออะไรมา”
ดนย์ชูถังพลาสติกสีแดง ที่มนสิชารู้ดีว่าข้างในคงจะบรรจุไก่ทอดกรอบๆ ที่เธอชอบกินอยู่เป็นแน่ กลิ่นหอมฟุ้งที่ลอยมาแตะจมูก ทำให้ท้องที่ว่างจากอาหารเที่ยงร้องโครมครามจนคนที่ถือไก่มายั่วน้ำลายเธอ หัวเราะออกมาอย่างขำขัน
“ไก่ทอด กินเลยไหม”
“ค่ะ”
เวลาบ่ายคล้อย ดนย์จึงชวนหญิงสาวไปขับรถเล่นแถวชานเมือง รู้ตัวอีกทีก็มาถึงบางแสนแล้ว รถหรูคู่ใจของชายหนุ่มจอดอยู่ริมชายหาด สองหนุ่มสาวจับมือกันเดินมาทันดูพระอาทิตย์ที่กำลังจมจ่อมสู่ผืนน้ำพอดี
“ว้าว สวยจังเลยค่ะ
