หม่าอวิ๋นเซียงก้มหน้างุดแทบจะมุดเข้าไปในอกของจ้าวจื่อเทียนอยู่รอมร่อ นางอับอายจนอยากร้องไห้เสียให้ได้ เป็นระดูครั้งแรกกลับมาเป็นต่อหน้าบุรุษที่พึงใจเสียอย่างนั้น เรื่องนี้คงตามหลอกหลอนนางไปทั้งชีวิตเป็นแน่ อับอายไปชั่วลูกชั่วหลานเลยทีเดียว
ชายหนุ่มมองเด็กสาวที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าเขาในอ้อมแขน นางเม้มปากแน่น สองแก้มแดงระเรื่อ นัยน์ตาหงส์คู่งามจดจ่อเพียงลวดลายบนเสื้อของเขาเท่านั้น เขารู้ว่านางอับอายมาก ไม่มีสตรีคนไหนหรอกที่กล้าเปิดเผยเรื่องแบบนี้ต่อหน้าบุรุษ เขาจึงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อที่นางจะได้ไม่อึดอัดใจไปมากกว่านี้
“คุณชาย เกิดอันใดขึ้นขอรับ” เยี่ยฟงปรี่เข้าไปถามเมื่อเห็นผู้เป็นนายอุ้มเด็กสาวเจ้าของบ้านกลับมา ตอนออกไปยังดีๆ อยู่เลยมิใช่หรือ ไฉนถึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้
“ท่านไม่ได้รังแกนางใช่หรือไม่” เยี่ยฟงทำใจกล้าถามออกไป เป็นครั้งแรกเลยที่เขาเห็นองค์ชายใกล้ชิดกับสตรีขนา
