ร่างบางชันกายลุกขึ้นในยามเช้าของวันใหม่ สายตากวาดมองไปรอบๆ ห้องด้วยสีหน้ามึนงง หัวสมองหนักอึ้งราวกับดื่มเหล้าเพรียวๆ เข้าไปหลายแก้ว เธอเป็นอะไร จำได้ว่าตนเองรู้สึกเหมือนคนเป็นไข้สุดท้ายก็ล้มพับลงไป ต่อจากนั้นก็แทบขยับไม่ได้ ตาลืมไม่ขึ้น หรือว่า... หญิงสาวรีบก้มลงสำรวจตนเองสีหน้าตระหนก ก่อนพบว่าตนเองอยู่ในชุดเดิมและยังดูเรียบร้อยดี
น่าแปลก... ถ้าไม่สบายแล้วทำไมไม่มีใครอยู่เลย แถมในห้องก็ว่างเปล่า เขาหายไปไหน แล้วมีอะไรเกิดขึ้นบ้างหรือเปล่า ยิ่งคิดยิ่งสับสน
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงประตูหน้าห้องดังขึ้นพร้อมกับบานประตูที่เปิดอ้าออก ร่างสูงใหญ่สาวเท้าเดินเข้ามาด้านในพร้อมกับพนักงานของโรงแรมและกลิ่นอาหารที่โชยตามมา
“เป็นยังไงบ้างเอส ดีขึ้นหรือยัง?”ไซน์เอ่ยถาม
“ก็ดีขึ้นแล้ว...”หญิงสาวตอบเสียงสั่น
เอลี่กัดฟันแน่นพลางหลบเลี่ยงสายตาจากเขา เขารู้หรือเปล่า แต่จากท่าทางเหมือนจะยังไม่รู้ เรื่องราวต่างๆ ก
