บทที่ 2 ชะตากรรมอันพลิกผัน
1100 คำ
ร่างสมส่วนในชุดสูทสีเทาเข้มกำลังเดินอยู่ในโรงแรมหรูระดับห้าดาว จังหวะเดียวกันนั้นสาวสวยก้าวเข้ามาพอดี สองร่างเลยเกิดการปะทะกันอย่างไม่ทันได้ระวัง
“อุ้ย!” เธอร้องแล้วเซเหมือนล้ม เจ้าของร่างสมส่วนเลยประคองไว้
ดวงตาสองคู่สบกันเข้าอย่างจัง สาวสวยตกหลุมรักชายตรงหน้า สองสายตายังคงผสานไม่กระพริบ
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” เสียงห้าวถามขึ้น
“ปะ...เปล่าค่ะ” สาวสวยบอกตะกุกตะกัก
ร่างสาวสวยถูกประคองให้ยืน เธอยืนบิดกายเขินอายอยู่ตรงนั้น
“ขอบคุณมากนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
เธอมองเขาสื่อความนัย แล้วสาวเท้าห่างออกไป หนุ่มคนนั้นมองแผ่นหลังลับหายจากสายตา พอหันกายกลับ ดันเจอนามบัตรตกอยู่ที่พื้น ริมฝีปากเขากระตุกยิ้มออกมา
“เสร็จผมล่ะ!” เขาเอ่ยก่อนจะดีดนามบัตรเล่นเบาๆ
“คัท!”เสียงของผู้กำกับดังขึ้น
เอลี่ถึงกับถอนใจออกมาเมื่องานในวันนี้เสร็จเรียบร้อย หญิงสาวเดินหมดแรงไปยังม้านั่งที่ทีมงานจัดเตรียมไว้ให้ เสียงรถยนต์แล่นฝ่าเข้ามาด้านในเล่นเอาทุกคนตกใจกันเป็นแถบ พีรยารีบสาวเท้าเดินมาหาน้องสาวหน้าตาตื่น
“เอลี่ไปกับพี่!”
ดาราสาวถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกพี่สาวอายุห่างกันแค่ปีเดียวดึงรั้งไปเช่นนี้ ร่างบางก้าวตามสีหน้ามึนงงสับสนกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ปกติพี่พีไม่เคยมีกิริยาแบบนี้มาก่อน
“พี่พีมีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมมาลากเอลี่ไปแบบนี้!”
“เอลี่เราต้องไปอิตาลีเดี๋ยวนี้!”
“ทำไมคะ ทำไมเราต้องไป เอลี่ไม่ไปนะคะ!” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง
“พ่อสั่งมาเอลี่ อย่าดื้อได้ไหมพี่ไม่มีเวลาอธิบาย!”
เธอถูกพี่สาวยัดใส่รถ รถเคลื่อนที่เพื่อเดินทางไปยังสนามบิน พาสปอร์ตเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อยแล้ว เงิน และบัตรเครดิตอีก
“พี่พีจะให้เอลี่ไปชุดนี้เหรอคะ เอลี่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลย”เธอบอกพี่สาว เวลานี้เธออยู่ในชุดสูทที่เล่นละครเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
“เราไปหาซื้อเอาก็ได้เชื่อพี่เถอะเอลี่!”
เอลี่มองพี่สาวด้วยความไม่เข้าใจ มีเหตุอะไรต้องรีบร้อนมากขนาดนี้
ทันทีที่ถึงสนามบิน เธอถูกลากไปจองตั๋ว เมื่อได้รับมาแล้วมันถูกยัดใส่มือเธอ เอลี่มองพี่หลากหลายคำถามในแววตา
“ทำไมมีแค่ใบเดียวพี่ไม่ไปด้วยเหรอคะพี่พี”
“เอลี่ฟังพี่นะ ฟังพี่ดีๆ”
พีรยาหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลออกมา แล้วยื่นให้น้องสาว
“พ่อสั่งให้เอลี่ไปหาผู้ชายที่ชื่อซาฟ เขาเป็นประธานบริษัทอัลเล็นโซ่เอ็นเตอร์ไพรส์ หากเอลี่หาเขาพบ จงเอาเอกสารพวกนี้ให้กับเขา พ่อบอกว่าอย่าไว้ใจใครเด็ดขาดเอกสารนี้ต้องส่งถึงมือซาฟเท่านั้น หากไม่ใช่ซาฟก็เป็นน้องชายเขาอีกสามคน” พีรยาพยายามอธิบาย
“พี่พีเอลี่ไม่เข้าใจ ที่บ้านเราเกิดอะไรขึ้น!” เธอถามพี่สาวน้ำตารื้น
“ไม่ต้องเป็นห่วงเอลี่ พี่จะดูแลพ่อกับแม่ให้เองเอลี่ทำตามที่พ่อบอกเถอะนะ หากเอกสารพวกนี้ถึงมือของซาฟเมื่อไหร่พวกเราจะปลอดภัย พี่เชื่อว่าเอลี่ต้องทำได้”
พีรยาให้กำลังใจน้องสาว ตอนแรกเธออยากไปด้วยแต่เพราะเหตุการณ์ที่บ้านไม่สู้ดี ยังไงเธอก็เป็นคนเดียวที่ออกมาจากที่นั้น หากเกิดอะไรขึ้นยังแจ้งตำรวจได้ หรือคอยช่วยเหลือทุกคนได้อยู่ คงจำเป็นต้องให้น้องเดินทางคนเดียวก่อน เอลี่เป็นคนเก่งเอาตัวรอดได้กับทุกเรื่อง เธอเคยเห็นมานักต่อนักแล้ว
เสียงประกาศถึงเที่ยวบินไปอิตาลีดังขึ้น พีรยารีบหยิบเงินและบัตรเครดิตให้กับน้องสาว เอลี่มองพี่สาวน้ำตานอง ใจเป็นห่วงพ่อกับแม่มากเหลือเกิน เกิดอะไรขึ้นที่บ้านกันแน่เธอไม่รู้เลย
“รีบไปเอลี่ พี่จะดูแลพ่อกับแม่ให้เองไม่ต้องเป็นห่วงนะ” คนเป็นพี่ทิ้งท้าย
หญิงสาวเดินไปตามช่องทางผู้โดยสาร หันมามองพี่สาวอีกครั้ง หนทางข้างหน้าเป็นยังไงเธอไม่รู้ รู้แต่ว่าต้องทำหน้าที่ที่บิดามอบหมายมาให้สำเร็จ เรื่องนี้คงเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อย่างนั้นพ่อคงไม่ให้พี่สาวเธอมาส่งข่าวเช่นนี้ ขอแค่ทุกคนที่บ้านปลอดภัย ต่อให้บุกป่าฝ่าดงแค่ไหนเธอจะทำ
เครื่องลงจอด ณ สนามบิน ลีโอนาโด ดาวินชี หญิงสาวเดินออกมาจากช่องทางผู้โดยสารอย่างคนไร้จุดหมาย ดวงตาเรียวสวยเหม่อลอย เธอไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนบริษัทอัลเล็นโซ่ เอ็นเตอร์ไพรส์ ต้องเดินไปทางไหน ชายชื่อซาฟหาเขาพบได้ที่ไหนบ้าง ป้ายมากมายตรงสนามบินถูกชูขึ้นเธอมองผ่านป้ายพวกนั้นไป แต่แล้วกลับหันมามองอีกครั้งเมื่อสะดุดตากับป้ายที่เขียนชื่อเธอเป็นภาษาไทย หญิงสาวรีบเดินเข้าไปหา
“คุณเอลี่หรือเปล่าครับ?” เขาถามทันทีที่เธอเดินเข้าไปใกล้ ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพื่อเปรียบเทียบใบหน้า
“ใช่ค่ะ ว่าแต่คุณคือใคร”
ชายคนนั้นตวัดสายตามองแล้วยิ้มให้ “คุณรณเทพโทรติดต่อผม บอกว่าคุณจะเดินทางมาอิตาลี ให้ผมคอยดูแลไปส่งคุณ แต่ในภาพคุณเป็นผู้หญิงใช่ไหม”
เธอยกมือลูบผมตนเองแผ่วเบา แล้วยิ้มบางๆ
“อ๋อ พอดีต้องถ่ายละครเลยต้องตัดผมน่ะค่ะ” เธอตอบเสียงเบา
“แสดงเป็นผู้ชายเหรอครับ”
“เปล่าหรอกค่ะ แสดงเป็นผู้หญิงแต่ปลอมตัวเป็นผู้ชายค่ะ”เธอตอบเขา
“เราเสียเวลานานแล้วครับ ผมว่าไปกันดีกว่า” เขาบอกแล้วเดินนำ
เอลี่รู้สึกกังวลบางอย่าง คำพี่สาวดังก้องสะท้อนในโสตประสาท อย่าไว้ใจใครเด็ดขาด แล้วเขามายืนรอรับแบบนี้คงต้องมีอะไรแน่ ต้องหาทางหนีออกไปก่อน
จังหวะคนพลุกพล่าน เอลี่เดินหนีออกมา ชายคนนั้นหันมามอง รีบเบียดผู้คนเข้าหาไม่ให้เป้าหมายทำอย่างใจต้องการ
“หยุดเดี๋ยวนี้!” เขาตะโกนลั่นวิ่งไล่หลังเธอมา
- ผู้เขียน
