บทที่ 8 ตรงข้ามความรู้สึก
1320 คำ
ร่างสูงใหญ่ลุกยืนพร้อมดึงรั้งข้อมือให้เธอก้าวตาม หญิงสาวพยายามขืนตัวแต่สู้แรงไม่ได้ สองคนมาหยุดยืนหน้าประตูห้อง เขาเปิดประตูผลักหนุ่มน้อยเข้าด้านใน หญิงสาวยกมือทุบประตูเสียงหนักเมื่อมันเปิดไม่ออกแล้ว
“ดาร์ลิ่งคืนนี้เรามาสนุกด้วยกันนะคะ” เสียงเซ็กซี่แหบพร่าดังมาทางด้านหลัง
ร่างบางหันไปตามเสียง มองเห็นสาวร่างอวบกำลังนอนทอดกายอยู่บนเตียง ในลักษณะสวมชั้นในเพียงสองชิ้นติดกาย เอลี่เอนกายพิงประตูกวาดตามองไปรอบๆ หาทางรอดให้กับตนเอง แย่แน่งานนี้ต้องแย่แน่ๆ ดูจากรูปร่างเธอกับสาวที่นอนอยู่บนเตียงต่างกันพอควร แรงเธอจะสู้ได้หรือเปล่าก็ไม่รู้
สาวร่างอวบชันกายลุกจากเตียงเมื่อเห็นหนุ่มน้อยเอาแต่สั่นกลัว เอลี่มองหาพื้นที่ให้ตนเอง แต่แม่สาวยุโรปกลับไวกว่า
“เฮ้ย! ปล่อยนะ!” หญิงสาวร้องพลางดิ้นรนไม่ให้สาวร่างอวบฉุดรั้งเธอไปที่เตียงได้โดยง่าย
“ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะคะ ปกติผู้ชายเขาก็ชอบทั้งนั้น หรือว่าคุณชอบเพศเดียวกัน” ลิซซี่สาวร่างอวบเอ่ยถาม ยอมปล่อยแขกผู้ไม่พร้อมเป็นอิสระ
เอลี่ชะงักกับคำพูดของหญิงบริการ อยากบอกใจจะขาดว่าเธอเป็นหญิงแต่ก็ทำไม่ได้ แล้วจะแก้ปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงดีเนี่ย เธอลังเลจนกระทั่งคิดแผนขึ้นมาได้
“เอ่อคือว่า... ผมปวดท้องครับขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหม” หญิงสาวรีบแก้ตัว
“แหม... ที่แท้ก็ปวดท้องนี่เอง เชิญเลยค่ะห้องน้ำอยู่ด้านนั้น” ลิซซี่บอก ก่อนผายมือให้หนุ่มร่างเล็กเดินไปที่ห้องน้ำ
ร่างบางรีบสาวเท้าไปที่ห้องน้ำแล้วประตูไว้อย่างแน่นหนา คืนนี้เธอคงรอดไปได้ แต่ทำไมเธอต้องมานอนอยู่ในห้องน้ำแบบนี้เนี่ย บ้าที่สุดเลย คอยดูจะเอาคืนเขาให้สาสมเลยทีเดียว
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้น เมื่อลิซซี่สาวขายบริการรู้สึกว่าหนุ่มน้อยชาวเอเชียหายตัวไปนาน
“เมื่อไหร่จะออกมาล่ะคะ ลิซซี่รอนานแล้วนะคะ”
เธอยืนงงอยู่หน้าห้องน้ำพักใหญ่ ไม่มีเสียงใดตอบรับออกมาจนรู้สึกสงสัย เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า หรือว่าแขกมีปัญหา ผู้ชายคนนี้เป็นแขกสำคัญของร้านหากมีปัญหาเธอคงได้ตายแน่
สาวร่างอวบรีบเปิดประตูออกมาจากห้อง สาวเท้าเดินอย่างเร่งรีบไปหาเจ้านายตนเอง ร่างสูงใหญ่ที่หอบพร่าด้วยแรงปรารถนาที่สาวสวยปรนเปรอให้กลับต้องตื่นจากอารมณ์หฤหรรษ์เมื่อเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น
“มีอะไร!” เขาตะโกนถามเสียงเข้มในขณะที่สาวสวยกำลังคร่อมร่างอยู่
“ขอโทษที่มารบกวนนะครับคุณชายไซน์ พอดีเพื่อนของคุณเข้าไปในห้องน้ำแล้วไม่ยอมออกมาเลยครับ” เจ้าของคลับบอก
ชายหนุ่มผละจากร่างสาวบริการออกมา รวบผ้าคลุมมาสวมไว้อย่างเร่งรีบแล้วเปิดประตูห้อง เจ้าของคลับเดินนำเขาไปที่ห้อง ไซน์ยืนชิดประตูห้องน้ำ ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“เอสคุณได้ยินหรือเปล่า คุณเป็นอะไรไหม?” ไซน์เอ่ยถามพลางแนบหูกับประตูห้องน้ำ
ไม่มีเสียงใดตอบออกมามีเพียงความเงียบแทนคำตอบ ไม่มีใครด้านนอกรู้เลยว่าเวลานี้หญิงสาวกำลังหลับใหลอยู่ด้วยความอ่อนเพลีย ไซน์ครุ่นคิดรู้สึกเป็นห่วง ยังไงเสียเอสคือพี่ชายของสาวที่เขาแอบชอบ จะปล่อยให้เป็นอันตรายไม่ได้เด็ดขาด
“เอากุญแจมาเปิด” เขาสั่ง
เจ้าของคลับยื่นลูกกุญแจให้ ชายหนุ่มรับมาแล้วเปิดประตูห้องน้ำออก เขาชะงักจ้องมองร่างเล็กกำลังหลับใหลพิงกำแพงห้องน้ำ ใบหน้าที่ปรากฏทำให้เผลอพิศมอง ยิ่งมองยิ่งใจเต้นไม่เป็นส่ำ ยิ่งดูยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในภวังค์
“เพื่อนคุณชายเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าของคลับเอ่ยถาม
“เปล่าไม่เป็นอะไร ออกไปก่อนเถอะ”
ทุกคนในห้องพากันออกไปข้างนอกเหลือไว้เพียงเขาที่ยืนมอง ตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ช้อนคนขี้เซาไว้ในอ้อมแขน ยิ่งได้อุ้มไว้ในอ้อมแขนเขายิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังคิดวิปริตอยู่ ริมฝีปากของเอสทำไมช่างน่าจุมพิต ใบหน้าชวนให้สัมผัส แม้แต่กลิ่นหอมจางๆ ช่างเรียกอารมณ์ของชายชาตรีได้ดีเสียเหลือเกิน บ้าไปแล้วหรือยังไงกัน ไซน์รีบสะบัดไล่ความรู้สึกผิดปกติทั้งมวลออก
ร่างเล็กถูกวางไบนเตียง เขายืนดูผลงานตนเองเสื้อผ้าที่เอสใส่อยู่คงอึดอัดไม่น้อย ชายหนุ่มนั่งลงมือปลดกระดุมเสื้อให้กับร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
“เฮ้ย! คุณจะทำอะไร!”หญิงสาวลืมตาร้องลั่น รีบจับสาบเสื้อ ลุกพรวดสีหน้าตื่น พยายามกระถดกายออกห่าง
“ผมแค่จะช่วยคุณ เห็นใส่เสื้อผ้าหลายชั้นคงจะอึดอัดเวลานอน” ชายหนุ่มบอกแล้วยักไหล่ ทำไมต้องทำท่ากลัวกันด้วย
“ไม่ต้อง ผมชอบแบบนี้”
เธอจ้องมองด้วยความไม่ไว้ใจ ยิ่งเห็นสภาพชุดที่เขาใส่มายิ่งรู้สึกอึดอัด แผงอกอุดมไปด้วยมัดกล้ามกำลังโผล่พ้นสาบเสื้อคลุมออกมา แม้กระทั่งท่อนขาแกร่งเผยต่อสายตา มันทำให้ใจสั่นนึกกลัว หากรู้ว่าเธอเป็นคู่กัดเก่าก่อน คงจัดการตรงนี้แน่
“เอ่อคือว่า... ผมอยากกลับแล้วล่ะครับ” เอลี่พยายามหยั่งเชิงอีกฝ่าย
“กลับก็ได้ครับ แต่ผมแปลกใจเรื่องที่คุณไปนอนหลับอยู่ในห้องน้ำ เป็นอะไรหรือเปล่าถึงได้ไปหลับอยู่ในนั้น” ชายหนุ่มถาม เพราะไม่อยากให้เอสไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทำ
“ผมไม่ได้เป็นอะไร ผมแค่รู้สึกไม่ชอบนอนที่แบบนี้ ผมไม่ค่อยไว้ใจ”
“เชื่อใจผมเถอะ ที่นี่ปลอดภัยเขาตรวจเลือดกันทุกอาทิตย์”
“ตรวจก็ไม่เอา ผมไม่ใช่คนที่จะยอมมีอะไรกับใครง่ายๆ ผมบอกแล้วว่าผมจะมีอะไรเฉพาะกับคนที่ผมรักเท่านั้น” หญิงสาวยืนยันหนักแน่น สีหน้าเอาจริง
ไซน์ลอบยิ้มบางๆ ยอมรับฟังคำพูดของคู่หูซึ่งเขาคิดเอาเอง ร่างสูงใหญ่ลุกยืนเดินกลับห้องที่เพิ่งจากมาเพื่อแต่งกาย จากนั้นจึงเดินทางกลับคฤหาสน์ คนตัวเล็กปรายตามองเล็กน้อยแล้วก้าวขึ้นชั้นสอง
ชายหนุ่มรีบเดินตามติด ไม่อยากพลาดโอกาสสอบถามบางเรื่องที่อยากรู้ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าตามมา ร่างบางรีบเร่งก้าวด้วยความหวาดหวั่น
“เดี๋ยวครับ ผมมีเรื่องจะถาม” เขาเรียกไว้
คนถูกเรียกหยุดเท้าหันกลับมา หากยังฝืนทำตามความคิดอาจเป็นการเสียมารยาท
“มีอะไรครับ?”
“คือ... ผมอยากจะถามเรื่องน้องสาวคุณสักหน่อยได้ไหม” เสียงไซน์เบาลงจนแทบเป็นกระซิบ
เอลี่แปลกใจ อยากสอบถามเรื่องเธอไปเพื่ออะไรกัน
“อยากถามเรื่องอะไรครับ หากตอบได้ผมยินดี”
เขาอึกอักพักใหญ่ หนักใจครั้งแรกในชีวิต ปกติสาวๆ มักรุมล้อม แต่เหตุใดกลับถูกใจผู้หญิงไทยนิสัยห้าวก็ไม่รู้
“เอ่อ... เอลี่ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนเหรอครับ?”
“ผมไม่ทราบเหมือนกันครับ ตอนผมมาที่อิตาลีผมก็แยกจากน้องสาวแล้ว” หญิงสาวโกหก
“เหรอครับ”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ เพราะว่าดึกมากแล้ว” หญิงสาวรีบตัดบทแล้วเดินเลี่ยงออกไป ปล่อยให้คนอยากถามอ้าปากค้างอยู่เช่นนั้น
- ผู้เขียน
