ท้องร้อง...
กระสับกระส่ายไปมาหิวแทบตายทำยังไงดี ร่างบางชันกายลุกจากเตียงเดินมาถึงหน้าประตู เปิดออกเห็นถาดวางขนมปังและน้ำดื่มอยู่ด้านนอก ใจจริงอยากเมินหนีแต่ความหิวมันเรียกร้องก้มลงเอื้อมยกกลับเห็นแผ่นกระดาษโน้ตในนั้น
ผมขอโทษ... ผมไม่ได้ตั้งใจ เพราะเป็นห่วงคุณผมถึงไม่ยอมพาคุณไปไหน หวังว่าคุณคงจะเข้าใจ
เห็นข้อความเลยถอนใจออกมา เอาแต่ใจตัวเองเกินไปหรือเปล่า ติดนิสัยเดิมๆ มาใช้อีกแล้ว ยกถาดอาหารเข้ามานั่งทานในห้อง ความหิวลดน้อยลงช่วงนี้มีแต่เรื่องเครียดๆ ตอนนี้เหมือนสถานการณ์หลายอย่างดูวุ่นวายชอบกล คนใกล้ตัวก็ไม่เคยบอกอะไรเสียด้วย
เอาไว้กลับไปเวนิชเธอจะตามสืบเองก็ได้ เมื่อไหร่จะได้กลับเมืองไทยเสียที คิดถึงอาหารไทย คิดถึงเพื่อน และอยากกแสดงละครอีกครั้ง
รุ่งเช้าประตูห้องถูกเคาะ เธอเดินออกมาในลักษณะแต่งกายเรียบร้อยแล้ว เห็นชายฉกรรจ์ท่าทางน่าจะเป็นลูกน้องของเขาเดินมาหิวกระเป๋าลงไป
“ไปกันเถอ
