ช่างเป็นเรื่องที่น่าสลดหดหู่อย่างมาก หากไม่รู้ว่าตนเองหลับไปนานเท่าใด
ทั้งยังตื่นขึ้นมาพร้อมความทรงจำที่เลือนหายไป
ทุกอย่างว่างเปล่า นางเป็นใคร? มาจากไหน?
ทุกคำถามไร้ซึ่งคำตอบ
ไม่มีใครบอกนางได้ แม้แต่ตัวนางเอง...
หญิงสาวลุกขึ้นนั่งพลางก้มมองเตียงไม้แข็งเย็นและเงยมองห้องเก่าคร่ำในเรือนตน จากนั้นก็ก้มหน้าลงอีกคราสำรวจตัวเองโดยละเอียด ผิวเนื้อมีริ้วรอยบาดแผลเจือจาง
นางหยิบเสื้อคลุมเนื้อหยาบคลุมทับชุดสีขมุกขมัวแล้วลุกจากเตียงด้วยสภาพเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง กระทั่งต้องลอยเคว้งไร้ทิศทาง
หลายครั้งยังรู้สึกคล้ายจมดิ่งกับตัวตนอันแท้จริงที่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกของตัวเองจนปวดหัวไปหมด
ท้ายที่สุด หญิงสาวก็ทำได้เพียงหยุดคิด
ชีวิตน้อยๆ ของนางจำต้องเดินหน้าบนความทรงจำอันเป็นปริศนาเท่านั้น!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์ชาติใด
ทุกตัวละครไม่มีอยู่จริง
นักเขียนเน้นเพียงความรักระหว่างพระเอก-นางเอก
ไร้เนื้อหาหนักหน่วงการศึกสงคราม
ปราศจากการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในราชสำนัก
ไม่มีปมการเมืองชวนปวดหัว
มีเพียงแค่รักเดียวใจเดียวไม่เหลียวแลผู้ใด
ขอให้ทุกท่านมีความสุขและสนุกกับจินตนาการค่ะ
หลี่หง