เมื่อประตูปิดลง หลิวไท่หยางจึงเหลือบตาขึ้นมองอย่างเอือมระอา วันนี้ติดต่อการค้าต้องเจอคุณหนูงดงามทอดไมตรี ยามคิดบัญชียังต้องเจอสาวใช้ทอดมารยา พวกนางอาจไม่เหนื่อย แต่เขาหน่ายเต็มทน เดิมทีเขาต้องการให้ซิงเยว่อยู่ข้างกายตลอดเวลา ปรารถนากลั่นแกล้งนางอย่างชิงชังโดยไม่สนใจชั่วยาม ทว่าคนเราสมควรพักผ่อนให้เพียงพอ เขาจึงรอให้ซิงเยว่ได้นอนหลับตอนกลางคืนเต็มอิ่ม ยามกลางวันจะได้กลั่นแกล้งใช้งานนางจนหัวหมุน ดังนั้นเขาจึงต้องอดทนกับสาวใช้ยามราตรีแต่ละนางที่หวังปีนเตียงเพื่อขยับฐานะด้วยวิธีไร้ยางอายอย่างเบื่อหน่าย อีกครั้งที่หลิวไท่หยางพยายามสนใจรายงานร้านค้า ทว่าอีกครายังถูกขัดจังหวะเพราะเสียงเคาะประตู ตามด้วยเสียงของจิ้นสิง “นายน้อย พ่อบ้านเหิงขอเข้าพบขอรับ” หลิวไท่หยางเอ่ยปากอย่างไม่ใส่ใจ “ให้เข้ามา” เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับเงาร่างของพ่อบ้านเหิงที่เดินเข้ามาอย่างร้อนรน ท่าทางของเขาคล้ายแ