ซิงเยว่ถูกคำสั่งประกาศิตให้ย้ายมาประจำอยู่ห้องด้านในกับเจ้านายสองต่อสอง ในขณะที่จิ้นสิงได้พำนักอยู่อีกห้องทางปีกเรือนตะวันตก
ทั้งๆ ที่จิ้นสิงเป็นคนสนิทมากกว่า ทว่าซิงเยว่กลับได้ปรนนิบัติใกล้ชิดที่สุด
เหตุผลเพราะหญิงสาวต้องปรนนิบัติล้างหน้ายามตื่น ต้องคอยล้างเท้าจัดเตียงยามนอนนั่นเอง
การที่หลิวไท่หยางให้มาอยู่ด้วยกันในห้องด้านในนั้น ซิงเยว่ไม่เคยคิดเป็นอื่น นางคิดแค่ว่าการดูแลอีกฝ่ายใกล้ๆ ย่อมสะดวกกว่าเดินมาจากห้องอีกเรือนหนึ่ง
“นายน้อย”
เสียงกังวานใสร้องเรียกอย่างตื่นเต้นปรีดาอยู่ข้างเตียงนอน หลิวไท่หยางนอนนิ่งหรี่ตามองซิงเยว่ปราดหนึ่งแต่ทำท่าจะหลับต่อ รอดูว่าคนปลุกจะทำอย่างไรให้เขาตื่น
ซิงเยว่มองหลิวไท่หยางด้วยดวงตาสุกสกาวราวมีดวงดาวนับพันเปล่งประกายในนั้น เพื่อรอดูเขายามฝึกดาบฟาดกระบี่ในแบบที่นางมักจะใฝ่ฝันถึงยามหลับใหล
ไม่รู้เพราะเหตุใดนางถึงได้ฝันถึงการฝึกยุทธ์บ่อยนัก และยิ่งมิร
