#17

1509 คำ

“ฮ่าๆๆๆๆ” อดัมหัวเราะออกมาอย่างสบายใจมือข้างที่ว่างก็คว้าจับมือเล็กนั้นไว้ “แล้วเมื่อไหร่?.....” “ฮืม!...อะไร?...คือเมื่อไหร่?”  “ที่...นาวาจะเป็นอิสระ...จากคุณ” น้ำฟ้าถามออกไป เพราะถ้าผู้ชายตรงหน้าเบื่อหรือไม่ต้องการเธอแล้ว หรือสิ่งที่เธอต้องตอบแทนเขาเรื่องที่เขาเข้ามาขัดขวางการปลิดชีพตัวเองของเธอ “…….” อดัมเกิดอาการหาเสียงของตัวเองไม่เจอ เขาขมวดคิ้วแสดงถึงความไม่พอใจกับคำถามของเธอ น้ำฟ้ามองใบหน้าที่เหมือนกำลังระงับอารมณ์ความโกรธของชายตรงหน้า ปากบางเม้มเข้าหากันเมื่อเธอรับรู้ถึงบรรยากาศมาคุที่แผ่ขยายวงกว้างขึ้นเรื่อยๆออกมาจากชายตรงหน้า อดัมลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไปโดยที่ไม่มีเสียงคำตอบกับคำถามของน้ำฟ้า สองมือกำแน่นจนเข้าไปในห้องน้ำประตูถูกปิดเสียงดัง จนร่างบางที่มองตามถึงกับสะดุ้งกับเสียงประตูนั้น เสียงน้ำจากฝักบัวในห้องดังเล็ดรอดออกมา น้ำฟ้าทำเพียงลุกจากเตียงและหยิบเสื้อผ้าของตัว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม