การข่มตาให้นอนไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเธอ โทรศัพท์มือถือเธอยังดังยังต่อเนื่อง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนที่กำลังโทรเข้ามาหาเธอนั้นเป็นใคร ชายหนุ่มคงจะกังวลใจไม่ต่างจากเอแน่ๆ แต่เธอจะทำอย่างไรเล่าในเมื่อมารดาของเขาไม่ต้องการลูกสะใภ้ที่ไม่มีคุณสมบัติเพียงพออย่างเธอ
ด้านชายหนุ่มจ้องมองโทรศัพท์มือถืออยู่หลายชั่วโมงแล้วแต่ก็ไม่มีวี่แววที่ปลายสายจะกดรับสายของเขาเลย เขารู้ว่าเธอกำลังสับสน แต่นั่นเป็นสิ่งที่เธอกำลังเข้าใจผิดและตัดสินเรื่องราวต่างไปแล้วโดยที่ยังไม่รู้ว่าความจริงต่อจากนี้จะเป็นเช่นไร
“แม่ครับน้องไม่รับสายผมเลย ผมเป็นห่วง” ชายหนุ่มบอกออกไปน้ำเสียงแผ่วเบา เหมือนกับว่าใจของเขากำลังจะขาดออกจากกัน
“แม่ขอโทษนะตาภวินท์ แม่ไม่น่าพูดอย่างนั้นออกไปเลยจริงๆ” มารดาของชายหนุ่มนึกโทษตัวเองอีกครั้ง
“ผมหวังว่าคืนนี้น้องจะไปพักที่โรงแรมไหนสักโรงแรมหนึ่ง” เขาให้ลูกน้องค้นหาตามโรงแรมแล้วแต่ก็ยังไม่เจ
