“นี่คุณพี่จะไม่ช่วยลูกของเราจริงๆเหรอคะ ทำไมคุณพี่ถึงใจร้ายใจดำกับลูกได้ลงคออย่างนี้!”
ทางด้านคุณรังสรรค์ตอนนี้กำลังรับศึกหนักกับภรรยาสุดที่รักอยู่ เมื่อโอวี่โทรมาบอกเธอว่าคุณรังสรรค์ปฏิเสธที่จะยื่นมือเข้าช่วยรังสิมันต์ทั้งๆที่อำนาจในมือสามารถช่วยได้อย่างง่ายดาย คุณหญิงแพรวนิกาเลยต้องมาคุยกับผู้เป็นสามีด้วยตัวเองอย่างนี้
“โธ่ ใจเย็นๆก่อนสิคุณ...ผมก็แค่...ไม่ดีเหรอ ถ้ามันไม่มีงาน ไม่มีใครจ้างมันจะได้กลับมาบ้านไง หรือว่าคุณอยากให้มันอยู่อย่างนั้นไปตลอด...คิดดีๆนะคุณหญิงเราได้หรือเสียอะไรไปจากเรื่องนี้”
คุณรังสรรค์บอกขึ้น เขานั้นเป็นถึงพ่อบังเกิดเกล้า มีหรือบุตรชายคนเดียวต้องลำบากขนาดนี้แล้วเขาไม่คิดอยากช่วย แต่พอมาคิดๆดูแล้ว ถ้าเขาไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหมือนทุกครั้ง บางทีถ้ารังสิมันต์ไม่มีที่ไปอาจหันกลับมาหาเขาและยอมทำงานที่บริษัทก็เป็นได้ ทำเอาคุณหญิงแพรวนิกาที่เริ่มคล้อยตามถึงกับเงียบคิด
