รถคันงามเลี้ยวเข้ามาจอดยังลานจอดรถของรีสอร์ทเกือบค่ำ เวคินทรก้าวเท้าลงมาจากรถ ใช้สายตามองหาหญิงสาวที่พวกเขาอยากเจอ แต่ก็ไม่พบแม้แต่วี่แวว จึงหันมาเอ่ยกับน้องชายคนเล็ก
“เจ้าคิมโทรศัพท์หาปานดาวหน่อยสิ”
“ผมว่าพี่คิงส์โทรหาปานดาวเองดีกว่า เขาไม่ยอมคุยกับผมหรอกครับ” คิมหันต์บอกพี่ชายอย่างอารมณ์เสียเพราะทุกครั้งที่เขาโทรคุยกับปานดาวทีไรก็ทะเลาะกันตลอด ไม่เคยได้คุยกันดีๆ เลยสักครั้ง
“งั้นแกเอาเบอร์ปานดาวมาให้ฉัน”
“นี่ครับเบอร์ปานดาว”
เมื่อได้เบอร์โทรศัพท์ของปานดาวมา แล้วกดโทรศัพท์โทรหาปานดาวทันที เมื่อได้ยินอีกฝ่ายกดรับชายหนุ่มจึงเอ่ยถามอีกฝ่ายทันที “ตอนนี้อยู่ตรงไหนแล้วปานดาว” เวคินทร์กรอกเสียงถามไปยังปลายสาย
(ตอนนี้ปานอยู่ที่ห้องนะคะ คุณคิงส์มาถึงแล้วหรือคะ)
“ตอนนี้พวกฉันอยู่หน้าลานจอดรถ เธอออกมารับพวกฉันด้วยก็แล้วกัน” เวคินทร์บอกพร้อมกับตัดสายแล้วหันมาคุยกับน้องชายทั้งสอง “เดี๋ยวปานด
