มินตรามองคู่อริที่เดินจากไปด้วยความโกรธแค้น หากเธอไม่ได้แก้แค้นผู้ชายคนนี้ ชีวิตนี้เธอคงนอนตายตาไม่หลับอย่างแน่นอน “คนอย่างมินตราถ้าเกลียดใครแล้ว อย่าหวังว่าจะได้อยู่ร่วมโลกกันเลย นายต้องตายด้วยฝีมือฉัน นายรอม” เธอพึมพำด้วยอารมณ์โกรธ แล้วเดินตามชายหนุ่มไปยังบริเวณริมทะเล หญิงสาวใช้สายตาเหลือบมองไปซ้ายทีขวาทีเพื่อดูว่าบรรดาเพื่อนรักทั้งหลายของเธอตอนนี้อยู่ตรงไหน ถึงแม้อารมณ์ยังไม่สงบเท่าที่ควร แต่อย่างน้อยบรรยากาศที่ปลอดโปร่งก็ทำให้อารมณ์เธอเย็นลงได้ แล้วหันไปเห็นเพื่อนรักเดินลงมา
“ทำไมถึงลงมาช้านักล่ะไอ้มิน” พัชราถามเมื่อเห็นมินตรา
“ฉัน...” มินตราอ้ำอึ้งเล็กน้อย ไม่กล้าพูดความจริงออกไป ว่าเหตุผลที่เธอมาช้า เพราะดันไปยืนทะเลาะอยู่กับเจ้านายของปานดาว
“ฉัน...อะไร แล้วนี่หน้าแกไปโดนอะไรมาวะ ทำไมถึงหน้าแดงขนาดนี้” พัชราเอ่ยถามเพื่อนรักอย่างสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอก แกอย่ารู้เลย ฉันช่วยถือดีกว่าย
