“รสชาติพื้นๆ ไม่ต้องแกล้งชมเลยค่ะ”
“อร่อยจริงๆ”
“โอเคค่ะ อร่อยก็อร่อย”
“แล้วแบบไหนที่อร่อยสำหรับเรา ต้องระดับเชฟมิชลินสตาร์ทำเลยไหม สำหรับพี่มันไม่ใช่ แค่กินข้าวฝีมือคนรักทำ นั่งกินด้วยกันที่บ้านแค่นี้ก็อร่อยมากสำหรับพี่แล้ว”
...ไม่ไหวเลยค่ะหัวใจ สายตาคำพูดน้ำเสียง ทุกอย่างเต็มไปด้วยความจริงจังและสัมผัสได้ถึงความจริงใจทำเอาพริกหวานคนนี้ยอมสยบให้คนตรงหน้าแล้วจริงๆ
“อร่อยของคนเราไม่เหมือนกัน เข้าใจสิ่งที่พี่บอกใช่ไหมพริกหวาน” พี่ฟาโรห์มองหน้าฉันแล้วก็พูดออกมาอีกครั้ง ในขณะที่ฉันเอาแต่มองหน้าเขาด้วยความรู้สึกที่ล้นใจ
“ค่ะ พริกเข้าใจแล้วค่ะพี่ฟาร์ ขอบคุณนะคะ”
ฉันรู้สึกดีมากกับคนตรงหน้า ฉัน...แอบชอบเขามาตั้งแต่ครั้งก่อน ฉันไม่ปฏิเสธตัวเองว่าฉันเคยแอบชอบคนที่เอาแต่เย็นชาใส่ฉัน พอมาถึงตอนนี้ที่เราสองคนมีโมเม้นท์ดีๆ ต่อกันแถมยังลึกซึ้งผูกพันกันไปแล้ว มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่ใจของฉันจะรู้สึก
