บทที่ ๗ ความลับคับใจ
หน้ารั้วบ้านที่มีไฟส่องสว่างทั้งจากบ้านนี้เองและเผื่อแผ่มาจากร้านอาหารช่อม่วงมีแสงสาดส่องเข้ามา บอกให้รู้ว่ารถยนต์เลี้ยวเข้ามาจอด ชายหนุ่มคนเดียวที่นั่งอยู่รีบลุกขึ้นทันที
“ไม่ต้องไปหรอกพระแสง ช่อมันเปิดเข้ามาเองแหละ” อุไรบอกเพราะรู้ว่าเจ้าของรถต้องเป็นช่อม่วงบุตรสาวคนรองที่บอกว่าจะกลับมาทานอาหารเย็นด้วย แต่จริงๆ เวลานี้เกือบค่ำแล้ว เด็กอย่างมังกรหิวจนกินเสร็จไปแล้ว มีแต่ผู้ใหญ่สามคนที่นั่งดูโทรทัศน์รอ
“ไม่เป็นไรครับ ช่อจะได้ไม่ต้องลงไปปิดประตู ผมไปเอง” แล้วเขาก็วิ่งไป ช่างดูกระตือรือร้นเสียจริงในสายตาคนเป็นเมียอย่างช้องนาง
“มีน้ำใจดีนะ ยายมาลัยเลี้ยงหลานดีจริง” อุไรเอ่ยชมโดยไม่เห็นว่าลูกสาวคนโตมีสีหน้าเช่นไร “กับข้าวเย็นหมด แม่ว่าจะอุ่นอีกรอบ”
“หนูไปอุ่นเอง” ช้องนางบอกแล้วรีบเดินเข้าไปในครัว
พระแสงที่วิ่งมาเปิดประตูชะงักเท้าเล็กน้อยเมื่อวิ่งมาใกล้จนเห็นชัดว่าคนท
