ทันทีที่ได้รับอิสระครั้งแรกในชีวิต ณิชาก็รีบขับรถออกมาข้างนอกด้วยการเปิดประทุนรับลม ไม่สนแม้สายตาคนอื่นจะมองเธอกันเป็นตาเดียว
แค่ได้ขับรถออกมาข้างนอกมันไม่เพียงพอหรอก สำหรับบุคคลที่ถูกติดตามการใช้ชีวิตทุกฝีก้าว เพราะฉะนั้นเธออยากจะสูดอากาศให้โล่งปอด ก่อนต้องกลับเข้ากรงขังของตัวเองอีกครั้ง
“อ่า แสบตาชะมัด” ณิชาพูดขึ้นเสียงค่อย ขณะที่จอดรถติดไฟแดงแต่แดดจ้าจนต้องหรี่ตาสู้แสง
เธอพยายามเปิดหาแว่นกันแดด แต่ก็ต้องถอดใจเพราะไร้วี่แวว จนต้องรีบหันซ้ายหันขวาหาปุ่มกดปิดหลังคารถแทน
ข้อความจากรุ่นพี่ ‘วันนี้ฝนตกหรือเปล่า’
เสียงแจ้งเตือนจากข้อความดังขึ้น ทำให้ณิชาแค่เหลือบสายตามองเพราะได้จังหวะไฟเขียวตรงหน้าพอดี
เธอขับออกไปได้สักระยะถึงค่อยแวะเข้าปั๊มเพื่อเปิดอ่านข้อความ เมื่อสายตากวาดอ่านจนครบจบประโยค ณิชาก็จัดการพิมพ์ตอบกลับอีกฝ่ายไปทันที
‘ฝนไม่ตก’
รหัสคำพูดเหล่านี้เป็นความคิดของศิรวัช และการบ
