โรงพยาบาล
ณิชาถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลเพราะอาการหมดสติ จนในเวลานี้คนบนเตียงผู้ป่วยก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมา
กระทั่งเปลือกตาบางขยับเล็กน้อยกับการรู้สึกได้ถึงแรงเคลื่อนที่ของบางอย่าง ใบหน้าที่ซีดเซียวดูไร้เรี่ยวแรงก็ค่อยๆ ปรือตาขึ้นมอง
ผ้าสีขาวคลุมร่างเธอบนเตียงของผู้ป่วยที่ถูกเข็นไปอย่างไม่รู้ทิศทาง ทำให้แววตาคู่สวยสั่นไหวไปมาด้วยความหวาดกลัว
จนทุกอย่างรอบตัวหยุดนิ่งลง ผ้าที่คลุมหน้าเธออยู่ก็ถูกเปิดออก ส่งผลให้แสงจากไฟนีออนสาดส่องเข้าดวงตาณิชาอย่างจัง
“อ่า” ณิชาหลับตาลงไม่สู้แสงตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆ ปรับสายตาการมองให้เป็นปกติ ถึงได้เห็นว่ามีชายหนุ่มสองคนยืนอยู่ที่ปลายเท้าเธอ
แทบไม่ต้องตั้งสติอะไรให้เสียเวลา ณิชาก็รีบตะกุยอากาศตรงหน้าเพื่อดึงให้ตัวเองลุกขึ้นนั่ง
“คนเหรอ.. ตกใจหมดเลย” เธอพูดพลางยกมือขึ้นกุมอกที่เต้นแรง เพราะคิดว่าชายสองคนตรงหน้าเป็นยมทูต
พลันเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกข
