อัคคีราห์ขับรถส่วนตัวมากับณิชาแค่สองคน เขาแอบชำเลืองหางตามองเธอที่นั่งหน้าบึงตึงตั้งแต่ชั่วโมงก่อน จนตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าตัวจะยิ้มออก
เขารู้ว่าเธอไม่อยากมาในวันนี้ แต่เขาไม่อยากพลาดโอกาสสานสัมพันธ์ทั้งในเรื่องการงานและครอบครัว
มันก็ถูกอย่างที่ท่านสิงขรพูด ตอนนี้อัคคีราห์พาลูกสาวเขาเข้ามาอยู่ภายใต้การปกครองคนของเซียหลง เขาควรถนอมเธอก็จริงหากณิชายอมอยู่ในโอวาทโดยง่าย
ตัวอย่างเช่นเมื่อคืนที่ผ่านมา..
“จัดการอารมณ์ตัวเองซะ” อัคคีราห์เอ่ยกำชับคำสั่งเสียงเรียบ หลังดับเครื่องยนต์แต่ยังไม่ได้ลงจากรถไป
“ทำไมฉันต้องจัดการด้วย” ณิชาถอนหายใจทิ้งใส่ พลางกอดอกแล้วหันหน้ามองหน้าอัคคีราห์ตาเขม็ง
“ไม่รู้ตัวเองเลยเหรอ”
“ก็ฉันบอกไปแล้วว่าไม่อยากมาวันนี้ ทำไมชอบบังคับฉันอยู่เรื่อยเลย”
“เพราะการหนีปัญหาไม่ใช่ทางออกไง”
อัคคีราห์เคยสัมผัสความรู้สึกนั้นมากับตัวเอง พยายามหนีปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้
