สุดท้ายณิชาก็ต้องยอมให้คนของเซียหลงทำหน้าที่ขับรถส่วนตัวอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอนั่งหน้าเง้าหน้าหงออยู่ที่เบาะหลัง แต่ภายใต้ความเงียบขรึมที่ไม่ปริปากพูดอะไร กำลังหาวิธีมากมายในการหลบหนีจากคนของอัคคีราห์
เธออยากไปที่ร้านเทียนมากกว่าตอนนี้
“ช่วยจอดแวะปั๊มให้หน่อยได้มั้ยคะ ฉันอยากเข้าห้องน้ำค่ะ” ณิชาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เมื่อชายหนุ่มสองคนมองหน้ากันราวกับกลัวว่าเธอจะทำอะไรผิด
เจ้าของดวงตาคู่สวยไม่มีแววล้อเล่น เธอยื่นหน้าไประหว่างเบาะคนขับแล้วทำหน้าปวดร้าวที่สุดของชีวิต พร้อมกับยกมือขึ้นกุมท้องประกอบการแสดงละครไปด้วย
“คุณณิชาปวดท้องเหรอครับ” บอดี้การ์ดชุดดำที่นั่งเบาะข้างคนขับหันขวับทันควัน
“ขนลุกตั้งแต่นาทีก่อนแล้วล่ะค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าพวกคุณกลัวผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวจะหนีไป ฉันสามารถปลดทุกข์บนรถได้เลย คนกันเองนี่เนอะ” ไม่พูดเปล่าเธอยังยิ้มแห้งเชิงว่า
