“ห่วยแตก”
เสียงสบถหยาบดังขึ้นหลังณิชาขอตัวไปเข้าห้องน้ำ อัคคีราห์ก็คายข้าวในปากใส่กระดาษทิชชู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเปรยสายตามองเรนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแล้วยิ้มเจื่อนใส่
“ถ้าเธอจะไม่เชื่อฉันก็ลองชิมดูสิ”
“อ่า ได้เหรอคะ”
“เอาเลย” ไม่พูดเปล่าอัคคีราห์ยังยื่นกล่องอาหารตรงหน้าไปให้เรน เชิงให้เธอได้ลองชิมมันดูเช่นกัน
อีกฝ่ายทำหน้าอธิบายยากตอนได้เห็นท่าทางของอัคคีราห์ดูแสนดีต่อหน้าณิชา แต่ทว่าลับหลังกลับเปลี่ยนเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง
“ฉันขอลองชิมหน่อยนะคะ”
เรนที่ไม่อยากเชื่อคนโมโหร้ายอย่างเขา หยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวผัดไข่ที่อุดมไปด้วยถั่วลันเตาและไก่ฉีกเส้นเตรียมเข้าปาก สายตาก็เหลือบมองแกงจืดเต้าหู้ที่จะชิมเป็นจานถัดไปเช่นกัน
หน้าตามันดูน่าอร่อยไม่น้อย แต่ไม่คิดว่าอัคคีราห์จะแสดงท่าทีแบบนั้นออกมา
“เอาเลย” อัคคีราห์เพยิดหน้าแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก
เบื้องหน้าในเวลางานทั้งคู่มักจะมีบทบาทเป็นของต
