โสเภณีส่วนบุคคล

ตอนที่ 7

คำพูดที่เขาบอกทำให้ความรู้สึกของหล่อนโล่งโปร่ง แม้เขาจะไม่เห็นหล่อนสำคัญ ขอแค่ชี้แจงให้รู้บ้างว่า ขณะนี้เขาอยู่ไหน

“ที่นี่ก็ตกหนักเหมือนกันค่ะ ตกลงคุณคามินจะกลับเข้าห้องเลยใช่มั้ยคะวันนี้”

“ต้องกลับล่ะ ตกอย่างนี้ หมดอารมณ์ออกไปข้างนอก ที่นัดกับเพื่อนไว้ต้องแคนเซิน”

เขาตอบกลับมา ทำให้หล่อนรู้ว่า วันนี้เขามีนัดกับเพื่อนต่างหาก แต่เพราะฝนตกหนักมาห่าใหญ่แบบนี้ทำให้เขาต้องยกเลิกในการนัด เขายังถามอีก

“มีอะไรกินบ้าง” หล่อนรู้แล้วว่าเขาหิว

“คุณอยากทานอะไรดีคะ” หล่อนถามเขากลับเพื่อเอาใจ

“อะไรก็ได้ ผมทานได้ทั้งนั้น ไม่เกี่ยง อยากทานอาหารฝีมือคุณ”

“ได้ค่ะ แขจะทำให้คุณทานสุดฝีมือ แล้วคอยดูนะคะ”

หล่อนตอบเขาด้วยรอยยิ้ม อารมณ์ของหล่อนรื่นเริงและกระปรี้กระเปร่าเหลือเกินที่จะเดินเข้าครัวเพื่อเตรียมทำกับข้าวในแบบที่หล่อนอยากให้เขาทาน แต่ก็ไม่ได้คาดหวังถึงความอร่อยหรือประทับใจจากเขาหรอกนะ

แต่ว่ามันก็แอบคาดหวังเหมือนกัน หล่อนคิดว่าหล่อนสอบผ่านเรื่องการทำอาหาร ขนาดแม่ของหล่อนยังชมด้วยว่า แขทำอาหารอร่อย ถูกปากคนในบ้าน หล่อนก็น้อมรับเอาคำนั้นมาไว้ด้วยความยินดี

เพราะในระหว่างที่ต้องอยู่ในห้องตามลำพังแบบนี้เวลาว่างที่มีถมเถ ที่หล่อนไม่ได้ปล่อยทิ้งให้เสียเวลาคือหยิบมือถือพิมพ์หาข้อมูลเกี่ยวกับทำอาหารผ่านยูทูบ และสูตรอาหารจานเด็ดต่างๆ ทั้งอาหารคาวและหวาน ในช่วงเวลาที่พักผ่อน ผู้หญิงอย่างหล่อนมามีอิสระในเวลานี้ ยังไม่ได้ถึงเวลาที่เขาจะเข้ามาหาหล่อน จะเคาะประตูเข้ามาหาหล่อน แต่ความจริงแล้ว พะงาแขไม่เคยปิดประตูในยามที่เขาก้าวเข้ามาในห้อง

ฝนเริ่มซาเม็ดแต่ทว่ายังมีโปรยปรายละอองบางเบา คามินขึ้นลิฟต์มาที่ชั้นยี่สิบสองในชุดเสื้อสูทแบบเดิมที่เขาใส่ไปทำงานเนื้อตัวเปียกชื้นด้วยละอองฝนเพียงเล็กน้อยเมื่อคนขับรถมาส่งเขาแล้วก็กลับ เมื่อไขกุญแจเดินเข้ามาแล้ว ร่างสูงโปร่งกวาดสายตามองหาก่อน พบว่ามีอาหารตั้งวางบนโต๊ะในห้องครัว ซึ่งหล่อนได้จัดการให้เขาเป็นที่เรียบร้อยจริงๆ เพราะกำลังหิว ข้าวผัดอเมริกันสีสันน่าทาน ยังร้อนกรุ่นอยู่เลย แสดงว่าเพิ่งทำได้ไม่นาน

คามินรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องของเขา พร้อมกับโยนลงตะกร้า เหลือแต่เพียงบ๊อกเซอร์สีดำตัดกับผิวที่ขาวจัดของเขาเพียงอย่างเดียว ก่อนจะถอดออกมากองรูดไว้ที่ปลายเท้าแล้วโยนใส่ตะกร้าตาม แล้วเขาคว้าผ้าขนหนูที่ใกล้มือเอามาพันกาย ขอไปอาบน้ำก่อนแล้วจะมาจัดการกับอาหารนี้ให้เอร็ดอร่อย

สิบนาทีต่อมาเขาออกจากห้องน้ำอีกครั้งด้วยเส้นผมที่เปียกลู่ศีรษะชื้นพลางใช้มือขยี้ยีเส้นผมหนานุ่มก่อนจะเป่าด้วยพัดลมจนแห้งสนิท พะงาแขเดินมาที่ห้องของเขา เพราะหล่อนได้ยินเสียงคนเดินจากข้างนอก มีเขาคนเดียวเท่านั้น แต่หญิงสาวต้องชะงักกับภาพที่หล่อนกำลังแง้มประตูเพื่อเปิด จึงค้างชะงักมือและดวงตาของหล่อนก็ค้างเช่นกัน กับภาพตรงหน้าที่เปลือยเปล่าล่อนจ้อนของเขา อยู่ตรงหน้า หัวใจของพะงาแขพาลจะช็อกให้ได้ทั้งของลมหายใจที่เต้นสั่นไม่เป็นจังหวะ อีกทั้งใบหน้าแดงซ่าน เมื่อได้เห็นภาพนี้ของบุรุษเปลือยชัดเต็มสายตาอีกครั้งกายแกร่งก้นขาวๆ ของเขาที่ไม่มีส่วนไหนตำหนิหากสมบูรณ์ด้วยสัดส่วน

ดีนะเขาไม่หันเอาน้องชายมาโชว์ทางด้านหล่อน ไม่งั้นพะงาไม่รู้จะทำอย่างไรกับอารมณ์และหัวใจของหล่อนที่ปั่นป่วนขึ้นมาเสียดื้อ เมื่อคืนบทร่วมรักกับเขาเพิ่งผ่านไป หล่อนยังจดจำได้แม่นเต็มสายตา ถึงอิริยาบถเคล้าคลึงจูบสัมผัสไปทั้งเรือนร่างจนกายสาวสั่นหวิว ด้วยอารมณ์และลีลารักที่เจนสังเวียนของเขา พะงาแขชะงักอยู่นานรวมทั้งปากหล่อนไม่กล้าส่งเสียง ได้แต่อุทานอยู่ในใจ กระทั่งเมื่อหล่อนตั้งสติได้ และเขาเปลี่ยนมานุ่งบ๊อกเซอร์ตัวใหม่สีขาวกับเสื้อยืดคอกลมสีฟ้าอ่อน คามินหันหน้ามา

“มาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เอ้อ เพิ่งมาค่ะ” พะงาแขตอบเขาเหมือนพยายามกลั้นใจตอบ กลัวเขาจะถามอะไรมากกว่านั้นโดยเฉพาะที่สายตาของเขานั้นมีแววยิ้มแบบกรุ้มกริ่มมากทีเดียว มองหล่อนอย่างไม่วางสายตา

“แขจัดอาหารวางไว้บนโต๊ะให้คุณแล้วนะคะ จะมาบอกเรื่องนี้”

“ผมเดินไปดูแล้ว รสชาติอาหารสีสันน่ากินมาก ขอบใจนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” พะงาแขยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อยที่เขาชมหล่อน

“ตะกี้นี้ฝนตกหนักค่ะ ตอนนี้ซาเม็ดแล้ว คงจะหยุดเสียที” พะงาแขชวนเขาพูดเพื่อกลบเกลื่อนอาการเกร็งของตัวเอง ที่คล้ายกับใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตั้งแต่ที่ได้เห็นร่างเปลือยของเขา

เขาหันมายิ้มให้หล่อนอีกครั้ง

“ใช่ตกหนัก ผมยังติดอยู่ข้างนอกเลยด้วยซ้ำ แต่ดีนะผมชอบบรรยากาศแบบนี้ เวลาทำอะไรแล้วได้บรรยากาศชะมัด”

หล่อนไม่รู้ว่าทำอะไรของเขาหมายความว่าอย่างไร แต่พะงาแขได้แต่มองเขาแบบยิ้มๆ เท่านั้น

“แขดูข่าวจากมือถือเห็นกรมอุตุบอกว่าช่วงนี้จะมีพายุนอกฤดูเข้ามาอีกสองลูก”

“งั้นเหรอ” เขาพยักหน้ารับรู้กับข่าวที่หล่อนบอก การที่หล่อนแบ่งปันใส่ใจก็เป็นสิ่งดีอีกสิ่งหนึ่งที่เขามองดูเงียบๆ เขาไม่ชอบอยู่กับผู้หญิงที่เป็นใบ้หรือทำตัวเฉิ่มเชย เพราะถ้าไม่เช่นนั้นเขาจะไม่เลือกตัวเข้ามา

วงหน้าสวยดูอ่อนหวานเหมือนเดิม ยิ่งมองหล่อนยิ่งกระจายเสน่ห์ให้เห็นอย่างเด่นชัด ร่างที่สมส่วนไม่ถึงกับบอบบางนักแต่ว่ากลมกลึงไปหมดทุกส่วนที่เขาสัมผัสแตะต้องแล้วนึกติดใจ ยังจดจำทีท่าของพะงาแขที่ไร้เดียงสาเสียจนเขาสามารถสอนให้หล่อนโอนอ่อนผ่อนตามเขาได้

ดีจริงเขาไม่ชอบผู้หญิงเรื่องมาก ชอบผู้หญิงตามใจเขา แบบนี้คือผู้หญิงที่เขามักจะฝันถึงและโหยหาเสมอ

“คุณล่ะ ทานเรียบร้อยแล้วหรือยัง” เขาถามด้วยน้ำเสียงนุ่ม

“แขเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวผมออกไปทาน คุณออกไปด้วยนะ นั่งดูผมทานก็ยังดี” หล่อนรู้สึกขำในคำพูดของเขาแต่ก็อมยิ้มและรับปาก

“ค่ะ”

พะงาแขมองดูเขาที่นั่งทานอาหารฝีมือข้าวผัดของหล่อนจนหมดจานอย่างเอร็ดอร่อยมาก หล่อนดูจากสีหน้าของเขา พอเขาอิ่มแล้ว หล่อนจึงส่งแก้วน้ำเย็นและเป็นคนรินจากขวดส่งให้เขา ชายหนุ่มรับมาพร้อมกับดื่ม แล้วจากนั้นก็ลุกจากเก้าอี้ หล่อนจึงลุกตามด้วยการเก็บจานและช้อนส้อมพร้อมทั้งแก้วน้ำเพื่อจะนำไปล้างคว่ำเก็บไว้ที่ครัว

เขาบอกให้หล่อนนั่งดูเขาทาน จนหล่อนนั่งไปอมยิ้มไป จนหล่อนลืมสังเกตว่าสายตาของชายหนุ่มก็มองมาที่หล่อนเป็นระยะเหมือนกัน พะงาแขไม่ได้แต่งตัวเซ็กซี่หล่อนสวมกางเกงสามส่วนกับเสื้อแขนกุดเข้ากันสีดูหวานเรียบ แต่ถึงอย่างไรในสายตาของเขาดวงตาของหล่อนและริมฝีปากที่น่าจูบนั่นก็ถือว่าเซ็กซี่แล้ว ยามหล่อนเดินก็เช่นกันเขาชอบมองไปที่ช่วงน่องเรียวของหล่อน ไปจนถึงบั้นท้ายที่งอนงาม ที่น่าจับโขยกทำอะไรบางอย่าง

หญิงสาวคงไม่ได้สังเกตหรอกว่าสายตาของเขานั้นจับจ้องมองหล่อนตั้งแต่ทีแรกแล้ว กระทั่งหล่อนเสร็จงานจากในครัวนั่น หล่อนจึงเดินกลับมาอีกครั้ง พบว่าเขาทรุดนั่งที่โซฟาห้องรับแขก เป็นโซฟายาวมีทั้งสีน้ำตาลและสีเขียวแก่เป็นหนังล้วนๆ เขากดรีโมทดูทีวี ไม่ได้สนใจอะไรแม้แต่หนังหรือละคร สารคดี แต่เขาเปิดทีวีเพื่อคลายเครียดดูโฆษณาที่แปลกใหม่ผ่านตาเท่านั้น