ย้อนอดีต...มาหารัก

บทที่ 2 สงสัย

“เสร็จพิธีแล้ว ผมขอเชิญทุกท่านทานอาหารมื้อนี้ให้เอร็ดอร่อย พร้อมกับบทเพลงจากนักดนตรีที่จะมาสร้างเสียงเพลงในค่ำคืนนี้ ก่อนที่ผมจะลงจากเวที ผมขอเชิญเจ้าบ่าวและเจ้าสาวที่ห้องหอด้วยนะครับ ส่วนญาติ ๆ ท่านไหน หรือเพื่อนท่านไหนอยากจะพักผ่อน ทางเจ้าบ่าวและทางเจ้าสาวได้จัดเตรียมห้องนอนให้กับทุกท่านแล้วนะครับ สามารถรับกุญแจห้องได้ที่พนักงานหน้าฟร้อนได้เลยนะครับ” กล่าวจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้น ก่อนที่จะเปลี่ยนให้นักดนตรีได้ขึ้นมาเล่น พร้อมกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งห้องโถง

หลังจากที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้ส่งตัวเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเข้า ห้องหอกันแล้ว พวกเขาก็ได้แยกย้ายกันไปพักผ่อนในห้องของตน

“คืนนี้เรายังไม่ต้องนอนกันก็ได้นะคะ พี่นิลไปสนุกกับเพื่อน ๆ เถอะ นาน ๆ เพื่อน ๆ จะได้ลางานมาสักครั้ง” หญิงสาวกล่าวพลาง ในขณะที่ลุกออกจากเตียงนอนที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดง

“แล้วหยกรอพี่ในห้องได้เหรอ” เขาหยักคิ้วขึ้นเชิงเป็นคำถาม ก่อนจะปลดเนกไทพร้อมกับกระดุมที่ข้อมือออก

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวหยกก็จะไปสนุกกับเพื่อน ๆ เหมือนกันค่ะ” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบ

สำหรับผู้หญิงแล้วการแต่งงานกับผู้ชายที่เธอรัก มันคือความฝันของผู้หญิงทุก ๆ คน ที่อยากจะใส่ชุดแต่งงาน และภาพถ่ายพรีเวดดิ้งต่าง ๆ ที่พวกเขาอยากมี

โสธิยาหรือหยก เป็นหญิงสาววัยสามสิบสองปี ผิวขาวธรรมชาติรูปร่างสูงใหญ่ อวบอั๋น แต่เป็นผู้หญิงที่สวยงามเลยทีเดียว แถมยังเป็นผู้หญิงที่มีผู้ชายอยากได้เธอมาเป็นคู่ครอง และยังมีงานการที่ดี เป็นถึงระดับหัวหน้าแผนกที่ดูแลพนักงานหลายสิบคน

ส่วนเขา จิรณัฐหรือนิล เป็นชายหนุ่มอายุสามสิบห้าปี เป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยเอาอ่าวสักเท่าไหร่ แต่ดีเสียหน่อยที่เขารวย งานแต่งจึงออกมาดี และยังเป็นคู่รักของโสธิยาที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย

ถึงแม้ว่าคนทั้งสองเคยทะเลาะเบาะแว้งกันบ้าง แต่มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่เป็นคู่รักหรือคบหาศึกษาดูใจกัน จนพวกเขาทั้งสองตัดสินใจที่จะแต่งงานอยู่กินกันอย่างเปิดเผย

จิรณัฐจึงได้เปิดปากกล่าวกับบิดาและมารดาว่าเขาจะขอโสธิยาแต่งงาน จึงอยากขอให้ผู้ใหญ่ทั้งสองเป็นคนไปสู่ขอหญิงสาวจากบิดาและมารดาของเธอ จนได้มีงานแต่งกันในวันนี้

“งั้นพี่ไปห้องโถงก่อนนะ มีอะไรก็ค่อยโทรหาพี่ละกัน” อีกฝ่ายกล่าวพลางโบกไม้โบยมือโดยที่ในมือของเขาถือโทรศัพท์เอาไว้

“ค่ะ” หญิงสาวรับคำ พร้อมกับรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้า เมื่อเจ้าบ่าวเดินออกจากห้องหอไป เธอก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“หวังว่าในคืนวันแต่งงาน จะทำให้ฉันมีความสุขเหมือนผู้หญิง คนอื่น ๆ กับเขาบ้างนะ” หญิงสาวพึมพำกับตัว ในขณะที่เธอนั่งอยู่หน้ากระจกเครื่องแป้ง แววตาดูโศกเศร้า น้ำเสียงดูกังวล

แค่เพียงไม่นานโสธิยาก็ได้ย้ายร่างลงมาอยู่ในห้องโถงที่ยังมีเสียงเฮฮาของเหล่าเพื่อน ๆ เจ้าบ่าวและเจ้าสาว รวมไปถึงญาติพี่น้องที่นั่งคุยสัพเพเหระกันอย่างสนุกสนาน

“ว่าไงยะ ว่าที่เจ้าสาวป้ายแดง” เมื่อหญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ เพื่อนสนิทสมัยเรียนของโสธิยาเอ่ยขึ้น พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มแดงด้วยฤทธิ์น้ำเมาที่อยู่ในแก้ว

“ไอ้น้ำ ไอ้บัวมันดื่มไปกี่แก้วแล้ววะ” เธอเอ่ยปากถามเพื่อนสาว อีกคนที่นั่งถัดออกไป ด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวดเป็นปม

“ช่วงนี้มันช้ำรักเว้ย เพิ่งโดนผู้ชายนอกใจมา” คนที่ชื่อน้ำตอบกลับมา ด้วยใบหน้าสะลึมสะลือไม่ต่างกัน

“แกอย่าเสียใจไป อย่างน้อยก็ยังมีพวกฉันนะเว้ย” ว่าแล้วหญิงสาวก็กอดคอเพื่อน พลางยกของมึนเมาขึ้นดื่ม พร้อมกับเสียงเฮฮาที่ดังมาเป็นระลอก ๆ เช่นเดียวกับกลุ่มเจ้าบ่าว ที่นั่งหัวเราะเฮฮาตามประสาเพื่อนฝูง

แต่ละคนมาเป็นคู่ ต่างก็กอดคอคู่ของตนเองอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ พลางยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มอย่างสนุกสนาน โดยที่หนึ่งในนั้น มีจิรณัฐร่วมด้วย ซึ่งเขาเริ่มปลดกระดุมสองถึงสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอก ที่ซ่อนอยู่ด้านใน

“ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เพื่อนสาวในกลุ่มกล่าวบอก เพื่อน ๆ ก่อนจะลุกออกจากวงเพื่อไปยังห้องน้ำที่อยู่ไกลออกไป

“กูปวดท้องวะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเว้ย” ว่าแล้ว จิรณัฐก็เอามือกุมหน้าท้องเอาไว้ ด้วยใบหน้าไม่สู้ดี

“เออ ๆ อะไรของพวกมึงเนี่ย นาน ๆ พวกกูจะลางานมาได้ เดี๋ยวคนนั้นปวดฉี่ เดี๋ยวคนนี้ก็ปวดขี้ รีบ ๆ ไปเลยนะมึง ก่อนกูจะเปลี่ยนใจ” เพื่อนชายของเขาโอดครวญ ก่อนจะรีบไล่เขาให้รีบไปเข้าห้องน้ำ

จนเวลาผ่านไปนานพอสมควร เจ้าสาวสังเกตว่าโต๊ะของเพื่อนเจ้าบ่าวทำไมถึงไม่มีจิรณัฐ เธอจึงคิดว่าเขาไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวก็คงจะมา จนเธอเหลือบไปเห็นว่านี่เกือบจะเที่ยงคืนของคืนแต่งงาน ก็ยังไม่เห็นเงาของสามี

หญิงสาวรู้สึกใจคอไม่ดี จึงลุกพรวดออกเจ้าเก้าอี้ จนเพื่อน ๆ ในโต๊ะตกใจ จึงเอ่ยปากถาม

“มะ มองหาครายยยเหรอยายหยกกก” น้ำเสียงยานของเพื่อนสาวอย่างบัว ในขณะที่ใบหน้าของเธอฟุบลงบนโต๊ะตัวกลมที่มีแก้วน้ำสีอำพันอยู่ด้านหน้า

“เดี๋ยวฉันมานะ” น้ำเสียงร้อนรน ก่อนจะรีบสาวเท้าออกไปอย่างไว จนเพื่อน ๆ ส่งสายตามองกันไปมาว่าเจ้าสาวของงานเป็นอะไร

ในเวลานี้แขกเรือนญาติผู้ใหญ่ก็ได้ขึ้นห้องไปพักผ่อนกันเกือบหมด เหลือแค่เพื่อนของฝ่ายเจ้าบ่าวและเจ้าสาวที่ยังดื่มแอลกอฮอล์อย่างสนุก โดยที่มีพนักงานของโรงแรมกำลังเก็บอาหาร โต๊ะ เก้าอี้ พร้อมกับ ทำความสะอาดห้องโถงให้เรียบร้อย