“พี่ส่งข้อความหาทำไมไม่ตอบ” เสียงทุ้มของร่างสูงที่เดินเข้ามาใหม่เอ่ยถามรุ่นน้องตัวเล็ก
“เมื่อไรคะ” ลลินถามตาใส
“ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“จริงเหรอ ลินไม่เห็นเลย” เจ้าของใบหน้าเรียวใสตอบกลับ
“ไม่เห็นหรือตั้งใจเมินข้อความพี่”
“อะไรของพี่เอ็มเจคะเนี่ย”
“ชิ เราชอบไม่ตอบข้อความพี่ไง”
“ก็พี่เอ็มเจชอบส่งอะไรไร้สาระมาให้นี่คะ”
“ไร้สาระอะไร พี่บอกรักเรา!” เอ็มเจพูดใส่คนตัวเล็กน้ำเสียงไม่ยอม ลลินที่ได้ยินคำพูดจากอีกคนก็ได้แต่ถอนหายใจออกมากับการถูกหยอดกึ่งเล่นกึ่งจริงนั้น ก่อนจะรู้สึกได้ถึงสายตาคมของใครบางคนที่จ้องมองมายังตัวเอง ทำให้ดวงตากลมสวยหันมองตามความรู้สึก แล้วก็ต้องชะงักไปเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามเอาแต่มองหน้าเธอนิ่งอยู่อย่างนั้นด้วยแววตาคมกริบยากจะคาดเดา จนสุดท้าย
“…” ก็ต้องเป็นลลินที่เป็นฝ่ายผละจากสายตาคมคู่นั้น พลางหันกลับมาสนใจรุ่นพี่ตัวสูงที่ยังคงวอแวเธอต่อ
“แล้วทำไมใส่
