ลลินเอาแต่นั่งเนื้อตัวเริ่มสั่นเทาอย่างชัดเจน ทำให้ชายหนุ่มที่นั่งขับรถอยู่เหลือบมองท่าทีพวกนั้นด้วยแววตาแปลกใจ เพราะไม่เพียงแค่อาการสั่นเทา แต่อีกคนกลับเริ่มหอบหายใจหนัก
“ฮ…ฮึก…”
“เป็นอะไร”
เปรี้ยง!
“ฮือ!” ร่างบางร้องพลางยกมือขึ้นปิดหูหอบหายใจหนักขึ้นกว่าเดิม จนคนที่ขับรถอยู่ชะลอความเร็วพร้อมกับจ้องมองท่าทีพวกนั้น
“ละ….ลินกลัว…” คนตัวเล็กเอ่ยบอกเสียงสั่นน้ำตาเริ่มคลอสองเบ้าตา โจชัวที่เห็นแบบนั้นก็นิ่ง โดยระหว่างนั้นเสียงฟ้าด้านนอกก็ยังคงดังขึ้นมาไม่หยุดพร้อมกับพายุฝนที่โหมกระหน่ำลงมาอย่างไม่ขาดสาย ทำให้คนตัวสูงจำต้องตัดสินใจเลี้ยวแวะเข้ายังโรงแรมที่ตั้งอยู่ไม่ไกลด้วยความรวดเร็ว โดยที่มีร่างเล็กของลลินที่ยังแสดงท่าทีตื่นกลัวนั่งอยู่ภายในรถ
“ไปกัน”
“ค…คะ?”
“ฝนน่าจะตกอีกนาน คืนนี้นอนที่นี่” พูดจบ คนตัวสูงก็พาร่างบางของรุ่นน้องสาวพาเดินเข้าไปภายในโรงแรมหรูเพื่อทำการสำรองห้องพักอย่
