เขาทรุดตัวนั่งลงบนขอบเตียง และก็เอามือจับแขนเรียวเอาไว้ ความร้อนจากผิวสาวถูกถ่ายทอดสู้อุ้งมือของเขาทันที
ชายหนุ่มชะงักไป แววตาแข็งกระด้างตอนนี้มีความเป็นห่วง
“ไข้ยังไม่ลงเลยนี่ สงสัยยายังไม่ออกฤทธิ์”
เขาปล่อยแขนเรียว ก่อนจะลุกขึ้น และเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
อารดาสงสัย แต่หล่อนก็อ่อนเพลียเกินกว่าจะเอ่ยถามออกไป
สักพักคนตัวโตก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาว และผ้าขนหนูนี้ก็ถูกชุบน้ำจนเปียกชุ่ม
พาทิศเดินเข้ามาหยุดใกล้ๆ กับเตียง จากนั้นก็หย่อนกายลงนั่ง
“ไอ้หมอบอกว่าเธอต้องเช็ดตัวบ่อยๆ ไข้จะได้ลง”
อารดาส่ายหน้าไปมาจะปฏิเสธ แต่ผ้าห่มที่คลุมกายสาวเอาไว้ถูกกระชากทิ้งไปไว้ปลายเท้า และหล่อนก็อ่อนแรงเกินกว่าจะแย่งชิงมันกลับมา
“ขอ... ดา... นอนเถอะค่ะ”
“เธอก็นอนไปสิ ฉันก็แค่จะเช็ดตัวให้”
“ดา... อยากนอน...”
“ก็บอกให้นอนไปไง นอนหลับตาไปเลย เดี๋ยวฉันจัดการเช็ดตัวเธอเอง”
ใบหน้าที่ซีดขาวไร
