แววดาวเดินเข้ามาในห้องโถง เพื่อจะมาหาพาทิศ แต่ก็พบเจอเข้ากับคุณหญิงสุปรานีเข้าเสียก่อน
“ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ใครจะมาเดินเพ่นพ่านได้หรอกนะแม่แววดาว”
“แววมาหาผัวน่ะค่ะ”
คุณหญิงสุปรานียิ้มหยัน
“ผัวคนไหนล่ะแม่แววดาว”
แววดาวถลึงตาใส่คู่สนทนาผู้เป็นเจ้าของบ้านด้วยความไม่พอใจ
“คุณหญิงย่าถามแบบนี้ กำลังกล่าวหาว่าแววมีชู้นะคะ”
“หรือไม่จริงล่ะแม่แววดาว”
คุณหญิงสุปรานียิ้มเยือกเย็น ซึ่งแววดาวไม่ชอบรอยยิ้มแบบนี้เลย เพราะมันเหมือนกับว่าคู่สนทนากำลังถือไพ่เหนือกว่า
“ไม่จริงค่ะ แววมีแค่เอกคนเดียว แล้วนี่คุณหญิงย่าจะหัวเราะทำไมคะ”
“เมื่อวานตอนเย็น ใครมาหาเธอหรือ”
แววดาวชะงักงันไป เพราะไม่คิดว่าคุณหญิง
สุปรานีจะเห็น
“พี่ชายค่ะ”
“พี่ชายอย่างนั้นเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิคะ พี่ชายของแววเอง คุณหญิงย่าจะมาสงสัยอะไรคะ”
“กรรมคือการกระทำ จำเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน”
“แววไม่ได้ทำอะไรผิด ยังไงกรรมก็ไม่มีทางตามสน
