ตอนที่ 2
1172 คำ
“แกหายไปไหนมาทั้งวัน เจ้าเอก”
พาทิศที่เพิ่งกลับมาถึงบ้าน ต้องชะงักเท้า เมื่อถูกคุณหญิงย่าเอ่ยถาม แถมยังถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอีกต่างหาก
เขาผ่อนลมหายใจออกมาทางปาก สีหน้าเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย ขณะเดินเข้าไปหาหญิงสูงวัยผู้มีพระคุณท่วมหัว
“ย่าถามว่าแกหายไปไหนมา ทำไมไม่ไปลองชุดกับหนูดา”
คนที่เพิ่งทิ้งตัวนั่งบนโซฟานุ่ม ถึงกับแค่นยิ้มหยันออกมาโดยอัตโนมัติ เมื่อได้ยินชื่อของอารดาออกมาจากปากของคุณหญิงย่า
“อารดามาฟ้องคุณหญิงย่าใช่ไหมครับ”
“หนูดาไม่ได้ฟ้องย่า แต่ย่ารู้จากร้านเวดดิ้ง ตอบมา ว่าแกหายหัวไปไหนมาทั้งวัน”
คุณหญิงสุปรานีคาดคั้นหลานชายคนโตของตัวเอง สีหน้าจริงจังเข้มงวด
พาทิศเอนเนื้อตัวใหญ่โตของตัวเองพิงกับพนักโซฟา ไหล่กว้างไหวเล็กน้อย
“ผมไปนอนกับแววมาครับ”
“เจ้าเอก!”
เมื่อเห็นคุณหญิงย่าไม่พอใจ พาทิศก็ยิ้มหยันออกมา
“ก็คุณหญิงย่าถาม ผมก็ตอบตามความจริงไงครับ ทำไมต้องโกรธผมด้วย”
“เพราะแกขัดคำสั่งของย่าไง เจ้าเอก”
“ผมขัดคำสั่งของคุณหญิงย่าตรงไหนครับ คุณย่าหญิงให้ผมแต่งงานกับอารดา ผมก็ยอมแต่งแล้วไงครับ ยังจะเอาอะไรกับผมอีก”
“ย่าต้องการให้แกเลิกกับแม่แววดาว ผู้หญิงคนนี้ไม่มีอะไรดีเลย และไม่เหมาะสมกับแก”
“แววเป็นคนดีครับ และก็เป็นผู้หญิงที่ผมรักด้วย คุณหญิงย่าบังคับร่างกายของผมให้ทำตามคำสั่งได้ แต่คุณหญิงย่าบังคับหัวใจของผมไม่ได้ ผมรักแววดาวครับ”
“ผู้หญิงคนนี้เป็นคนไม่ดี ทั้งคลิปทั้งรูปที่แม่นี่เข้าโรงแรมกับผู้ชาย ย่าก็ส่งให้ดูแล้ว ทำไมแกยังไม่เชื่ออีก เมื่อไหร่จะตาสว่าง หึ เจ้าเอก”
“คุณหญิงย่าหมายถึงรูปตัดต่อพวกนั้นหรือครับ” พาทิศยิ้มหยัน เพราะเขาเชื่อแววดาว แววดาวบอกว่ารูปพวกนั้นตัดต่อ เขาก็เลือกจะเชื่อหญิงคนรัก
“ไอ้หลานโง่ นี่แกจะโง่ไปถึงไหน เจ้าเอก”
“ผมไม่ได้โง่หรอกครับ ผมแค่รู้ทันความคิดของคุณย่า” ชายหนุ่มมองสบตากับคุณหญิงย่าของตัวเอง ก่อนจะพูดสิ่งที่อยู่ในหัวออกมา
“ผมรู้ว่าทำไมคุณหญิงย่าถึงไม่ชอบแวว เพราะแววไม่ได้มีเชื้อสายผู้ดีแบบอารดาใช่ไหมล่ะครับ เพราะเธอเป็นแค่ลูกสาวคนธรรมดา คุณหญิงย่าถึงไม่ต้องการเธอในฐานะหลานสะใภ้”
“แกนี่หลงผู้หญิงจนลืมหูลืมตาไม่ขึ้นเลยนะเจ้าเอก”
คนเป็นย่ารู้สึกอ่อนอกอ่อนใจกับความลุ่มหลงของพาทิศที่มีต่อแววดาวเหลือเกิน ได้แต่คาดหวังว่าอารดาจะสามารถเปลี่ยนแปลงหัวใจของพาทิศในสักวัน
“ถ้าแกรักแม่นั่นมาก ก็ออกไปจากบ้านของย่า แต่ไปแต่ตัวนะ มรดกทุกอย่าง ทรัพย์สินที่แกมีย่าจะเรียกคืนทั้งหมด อยากรู้เหมือนกันว่าแม่แววดาวแสนดีของแกจะยังยินดีเป็นเมียของคนไม่มีอะไรเลยอย่างแกอีกไหม”
“ผมไม่โง่ทิ้งมรดกพันล้านหรอกครับ เพราะผมทนแค่ปีเดียว ผมก็จะได้ทั้งอิสรภาพ และมรดกแล้ว”
คุณหญิงย่ายิ้มเยาะ
“งั้นแกก็ต้องเลิกติดต่อกับแม่แววดาวอีก ห้ามติดต่ออีก จำเอาไว้”
คนเป็นหลานชายไม่ได้ตอบ เขาลุกขึ้นยืน ใบหน้าแข็งกร้าว
“เพราะถ้าย่ารู้ว่าแกยังแอบติดต่อกับแม่นั่น มรดกจะถูกหักเอาไว้เจ็ดสิบเปอร์เซ็น และเจ็ดสิบเปอร์เซ็นนั้นจะถูกยกให้กับหนูดา”
“คุณหญิงย่าทำแบบนั้นไม่ได้นะครับ”
“ย่าจะไม่ทำ ถ้าแกรักษาสัญญา เจ้าเอก”
พาทิศกัดฟันกรอด เพราะไม่ถูกใจกับคำสั่งของคุณหญิงย่า แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเดินหนีขึ้นห้องไปเท่านั้น
“กลับมาแล้วเหรอน้องดา”
อัญญาเอ่ยทักลูกสาวที่เดินยิ้มหน้าบานกลับเข้ามาในบ้าน
“ค่ะคุณแม่”
“แล้วลองชุดเป็นยังไงบ้างล่ะ ได้ชุดสวยถูกใจไหมลูก”
อัญญาเดินเข้ามานั่งบนโซฟาข้างกายของลูกสาว ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ชุดสวยเยอะมากเลยค่ะคุณแม่ ดาแทบเลือกไม่ถูกเลยค่ะ แต่ดีนะมีพนักงานที่ชื่อพี่น้อยช่วยเลือกน่ะค่ะ เลยได้ชุดที่สวยที่สุดค่ะ”
“อ้าว แล้วทำไมไม่ให้พ่อเอกช่วยเลือกล่ะน้องดา หรือว่าพี่เขาเลือกไม่เป็น”
แววตาของลูกสาวไหววูบ ก่อนจะเสหลบตา ทำให้อัญญาพอจะเดาสถานการณ์ได้
“พ่อเอกไม่ได้ไปใช่ไหมน้องดา”
อารดาเม้มปากเป็นเส้นตรง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับมารดา และก็ฉีกยิ้ม
“พี่เอกน่าจะติดงานน่ะค่ะคุณแม่”
“วันเสาร์ไม่มีใครทำงานกันหรอกน้องดา”
“งั้นพี่เอกก็คงมีนัดกับเพื่อน ก็เลยมาไม่ได้น่ะค่ะ”
“นัดกับเพื่อนจะสำคัญกว่าลองชุดแต่งงานซึ่งเป็นที่สำคัญวันหนึ่งของชีวิตได้ยังไงกันล่ะน้องดา”
อัญญาพยายามพูดให้อารดามองเห็นความจริง ความจริงหล่อนไม่เห็นด้วยเลยที่จะให้อารดาแต่งงานกับพาทิศ เพราะพอรู้มาบ้างว่าพาทิศมีคนรักอยู่แล้ว แต่ก็ขัดความต้องการของอารดาไม่ได้
“ผู้ชาย... เขาคงไม่ค่อยใส่ใจเรื่องพวกนี้มั้งคะคุณแม่”
“ตอนที่แม่จะแต่งงานกับคุณพ่อ คุณพ่อขับรถมารับแม่ไปลองชุดแต่งงานด้วยตัวเองเลยนะลูก”
อารดาเม้มปาก พยายามจะหาเหตุผลมาแก้ต่างให้กับการกระทำของพาทิศ แต่ก็ไม่สามารถหาได้อีกแล้ว
“เปลี่ยนใจทันนะน้องดา... พ่อเอกมีคนรักอยู่แล้ว...”
“ดา... ดารักพี่เอกค่ะคุณแม่”
คนเป็นแม่ถอนใจออกมาเบาๆ ก่อนจะดึงมือเล็กของลูกสาวมากุมเอาไว้
“แม่รู้... แม่รู้ว่าลูกสาวของแม่รักพ่อเอกมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่มันเป็นการรักข้างเดียวนะน้องดา มันมีแต่จะเจ็บปวด”
“แต่... คุณหญิงย่าบอกว่า... ความใกล้ชิด จะทำให้พี่เอกรักดาค่ะคุณแม่”
อัญญาผ่อนลมหายใจออกมาอย่างยอมแพ้ หล่อนคงต้องปล่อยให้ลูกสาวไปเผชิญหน้ากับความจริงด้วยตัวเอง อารดาถึงจะเข้าใจ
“ในเมื่อแม่ห้ามอะไรน้องดาไม่ได้ แม่ก็ทำได้แค่อวยพรให้ลูกสาวของแม่มีความสุขนะลูก”
อารดายิ้มหวาน กอดมารดาเอาไว้อย่างประจบประแจง
“ดาจะเอาชนะใจพี่เอกให้ได้ค่ะคุณแม่”
คนเป็นแม่รู้ดีว่าหนทางชีวิตของลูกสาวหลังแต่งงานไม่ได้โรยด้วยดอกกุหลาบ แต่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
- ผู้เขียน
