สาวใช้เดินเข้ามาส่งผ้าเช็ดตัวให้เขา ซาฟยื่นให้หญิงสาวรีบรับมาห่มไว้ รู้สึกหนาวขึ้นมาจับใจค่อยๆพยุงกายลุกขึ้นช้าๆ ความหนาวทำให้ตะคริวเล่นงานจนยืนไม่อยู่ เธอเซจนแทบจะล้มทั้งยืน ดีที่ร่างถูกโอบกอดไว้
“ปล่อยค่ะ”
“เวลาคุณพูดแบบนี้ผมเคยปล่อยคุณไหม”
“ไม่เคย”
“ถ้าไม่เคยแล้วจะพูดให้ปล่อยทำไมล่ะครับ”
ชายหนุ่มช้อนร่างเธอไว้ในอ้อมแขนพาขึ้นชั้นบน เทียร่ายืนมองด้วยสายตาริษยา แทนที่มันจะตายสมใจเธอ ดันไปส่งเสริมให้ความสัมพันธ์ของน้องสาวกับซาฟให้แนบแน่นเข้าไปอีก บ้าที่สุดเลย!
ซาฟว่างร่างบางลงกับพื้น เธอรีบเดินหนีชิดกำแพง สายตาคมกริบจ้องมอง เมื่อไหร่โมนาจะเลิกทำท่าแบบนี้ใส่เสียที สองเท้าหนักก้าวเข้าหา แต่อีกฝ่ายพยายามหนี มันเป็นการกระตุ้นให้เขารู้สึกโกรธขึ้นมาจริงๆ
“คุณจะหนีผมทำไมโมนา...”
“ฉันอยากแต่งตัวคุณออกไปได้ไหม” โมนาพยายามต่อรอง
“ทำไมต้องออกในเมื่อที่นี่เป็นห้องของผม”
“ถ้าคุณไม่ออกไปฉันขอไป
