เพียะ!
มือฟาดลงบนใบหน้าน้องสาว เทียร่าหันมาจ้องมองพี่สาวสายตากร้าว ตบอีกแล้ว ทำไมกัน! แค่เธอต้องการความสุขสบายมันผิดหรือไง
“โมนายังทำตัวมีคุณค่ามากกว่าแกเสียอีก ถ้ามันหนักหนาก็ออกจากดีกาลโน่ไปซะอย่าได้มาสร้างความเดือดร้อนให้กับตระกูลอีก ความอิจฉาริษยาของแกมันน่ารังเกียจ!” เวน่าต่อว่าน้ำตาคลอ
“พี่... ทำไมพี่ต้องทำกับเทียร่าแบบนี้ด้วย”
“เก็บเอาคำพูดพี่ไปคิดให้ดีเทียร่า อย่าทำตัวอิจฉาริษยาน้อง มันไม่ใช่สิ่งที่คนเป็นพี่ควรทำ ถึงแม้โมนาจะไม่ใช่สายเลือดเดียวกับเราทั้งหมด แต่โมนาก็มีเลือดพ่ออยู่ครึ่งนึง ยังไงโมนาก็ยังเป็นน้องของเราอยู่ดี”
เทียร่าเก็บความเจ็บแค้นกัดฟันแน่น เธอไม่เคยคิดว่าโมนาเป็นน้อง ยัยเด็กนั้นเป็นแค่ลูกนอกคอกที่พ่อเอามาเลี้ยงเท่านั้น พี่ไม่มีวันเปลี่ยนความคิดเธอได้เด็ดขาด
คนเป็นพี่มองดูสีหน้าน้องอีกครั้ง เห็นสงบลงเลยปลีกตัวห่างออกมา เธอหวังว่าสิ่งที่พูดไป คงทำให้คิดได้บ้
