“โมนาคุณคิดว่าผมโกรธไม่เป็นเหรอ อย่าตัดสินผมจากสีหน้าของผม ผมอยากให้คุณรู้ ผมโกรธเป็น แค่ไม่แสดงออกมาให้เห็นเท่านั้น และตอนนี้ผมกำลังโกรธและไม่พอใจคุณมาก”
โมนาน้ำตารื้น เธอกำลังทำผิดครั้งใหญ่อีกแล้ว
“แล้วฉันต้องทำยังไงคุณถึงจะหายโกรธฉันล่ะคะ”
“นอนกับผมยังไงละ ในเมื่อคุณมาที่นี่เพื่อมานอนกับผม คุณก็ต้องทำหน้าที่นั้นให้สำเร็จลุล่วง!”
เขาว่าจะปล่อยเธอไปแล้วเชียว เพราะเห็นน่าสงสาร อีกทั้งไม่อยากบังคับฝืนใจ จึงพยายามแยกห้องนอน ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ ถึงแม้เธอนั้นมีร่างกายดึงดูดเพศตรงข้าม ใบหน้าดึดดูดสายตาก็ตาม ทว่าเขาหนีเธอกลับมากระโจนขึ้นเตียงถึงที่
“ฉะ... ฉันนอนกับคุณไม่ได้!” เธอรีบปฏิเสธ
“ทำไมไม่ได้ ในเมื่อผมซื้อตัวคุณมานะโมนา”
“ก็ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่ได้ขายตัว”
“ไม่ได้ขายตัวแล้วเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไงกัน!”
“ฉันไม่รู้ ฉันมีนัดกับพี่เทียร่าที่นี่!” โมนาตะโกนออกมา น้ำตาไหลริน เผลอพูด
