เทียร่าถึงกับสะอึกเมื่อเจอคำพูดราวกับเข็มนับพันทิ่มแทง แม้หน้าตาจะไม่บ่งบอกความรู้สึก แต่คำพูดกับคมเสียยิ่งกว่ามีดแหลมเสียยิ่งกว่าเข็มเสียอีก
“คุณไม่ต้องมาสั่งสอนฉัน ฉันจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของฉัน!” เทียร่าสวน ใช่แล้ว คนอย่างเธอมันไม่มีอะไรดีสักอย่าง
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเล็กน้อย เอียงคอมองสาวร่างอวบ ไม่เข้าใจเหตุใดพี่น้องสามคนถึงมีนิสัยแตกต่างกันมากมายเพียงนี้
“ผมอยากรู้จริงๆ เทียร่า สิ่งที่คุณทำลงไปคุณได้อะไรจากมันอย่างนั้นหรือ? หรือคุณทำเพราะความสะใจเท่านั้น”
“คนอย่างคุณจะรู้อะไร ทุกอย่างสมควรเป็นของฉัน มันไม่สมควรเป็นของอีลูกเมียน้อยนั้น!” เทียร่าตวาดกร้าวออกมาด้วยความเดือดดาล นึกถึงน้องสาวต่างมารดาทีไร ในอกมันแน่นขึ้นมา
ซาฟถอนหายใจ แค่เพียงได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปาก เขาก็รู้แล้วว่าเธอทำเช่นนี้ทำไม
“คุณอิจฉาน้องสาวตัวเองอย่างนั้นหรือ?”
“ฉันไม่ได้อิจฉา แต่ฉันเกลียดมันต่างหาก เกลียดม
