ซือมู่อันคิดไม่ตก ก่อนที่มือหนานิ้วเรียวยาวจะหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของตนมากดข้อความแล้วส่งไปให้ใครบางคนที่อยู่ในความคิดถึงของเขามาตลอดสองวัน เขาอยากจะรู้นักว่าเหตุใดเขาถึงได้หลงใหลและติดใจในรสรักอันไร้เดียงสาของเธอได้มากมายขนาดนี้
‘ถิงถิง วันเสาร์นี้ฉันจะให้คนไปรับเธอที่มหาวิทยาลัย เตรียมตัวไว้ให้พร้อมล่ะ’
มือบางที่ถือสมาร์ทโฟนของตนเอาไว้สั่นเล็กน้อย พร้อมกับหัวใจที่เต้นแทบจะไม่เป็นจังหวะ ‘นี่เขาอยากพบเธออีกอย่างนั้นหรอ’ หญิงสาวคิดอยู่ภายในใจก่อนที่จะวางสมาร์ทโฟนของตนไว้ที่ข้างหมอนหนุนดังเดิม หลิวถิงถิงพยายามข่มตาให้หลับอยู่นาน จนในที่สุดก็หลับไป
เช้าวันศุกร์เป็นวันที่นักศึกษาหลายๆ คนชอบเพราะพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันหยุดพักผ่อน ทั้งจ้าวซือซือและเฉินเหม่ยหานก็เช่นกัน ทั้งสองรู้สึกมีความสุขกับวันนี้เป็นอย่างมาก มีแต่หลิวถิงถิงที่ไม่ได้รู้สึกยินดีหรือดีใจที่วันนี้เป็นวันศุกร์เลยสักนิดเดียว
“
