หลังจากที่ฟางถงเดินทางกลับจากการพบปะซือมู่อัน เขาก็รีบตรงไปยังโรงแรมที่มีคนที่เขาคิดถึงอยู่เต็มหัวใจ แต่พอกลับไปถึงที่ห้อง กลับพบแต่ความว่างเปล่า ฟางถงรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่จะสั่งบอดี้การ์ดเสียงกร้าว
“ไปสืบมาว่าบ้านของฉินเวยเวยอยู่ที่ไหน” หนึ่งในบอดี้การ์ดรับคำสั่งก่อนที่เขาจะออกไปจัดการตามที่ผู้เป็นนายต้องการ
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกแม่แมวน้อย” ฟางถงเอ่ยขึ้นขณะอยู่เพียงลำพัง ปากหนายกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์
ทางด้านของฉินเวยเวยก็หอบเอาร่างบางของตนกลับไปยังคอนโดหรู เพราะถ้าหากเธอกลับบ้านเวลานี้ ป๊ากับม๊าของเธอต้องซักถามถึงร่องรอยนอกร่มผ้าตามร่างกายของเธอแน่ๆ ผู้ชายคนนั้น ช่างใจร้ายกับเธอเสียจริงๆ พอได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ เขาก็ทิ้งเธอไป ฉินเวยเวยน้ำตาไหลออกมาด้วยความรู้สึกน้อยใจ เธอหลงรักเขาจริงๆ
“ฉันจะไม่ยอมเจอหน้าคนแบบนายอีกแล้ว ฟางถง!!”
ฉินเวยเวยเอ่ยออกมาพร้อมน้ำตา ร่างบ
