หลังจากการไปเยี่ยมเยือนพี่ชายของเด็กในอุปการะแล้ว ซือมู่อันก็ตรงกลับบ้านทัน มือหนาหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของตนขึ้นมา ก่อนที่จะกดพิมพ์ข้อความส่งหาเด็กสาว เขามีความรู้สึกว่าอยากจะพบหน้าเธออีกสักครั้ง เขารู้สึกคิดถึงและโหยหาในตัวของเด็กสาวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่เคยสัมผัสเธอเลยด้วยซ้ำ
คุณชายซือ : สวัสดีสาวน้อย สบายดีไหม
ข้อความแรกหลังจากหลายเดือนที่ผ่านมาทำเอาหัวใจดวงน้อยของสาววัยแรกแย้มอย่างหลิวถิงถิงนั้นเต้นแทบจะไม่เป็นจังหวะ มือบางสั่นเล็กน้อยก่อนที่จะตัดสินใจพิมพ์ข้อความตอบกลับไป
หลิวถิงถิง : สวัสดีค่ะ คุณชายซือ ดิฉันสบายดีค่ะ
ซือมู่อันอ่านแล้วแอบอมยิ้มออกมาบางๆ หัวใจชายหนุ่มที่แสนเย็นชา เห็นผู้หญิงเป็นแค่ที่ระบาย กลับมามีความรู้สึกตื่นเต้นและยินดีเวลาที่ได้พูดคุยกับสาวน้อยคนนี้ เขาไม่รู้ตัวเองเลยสักนิดว่าหัวใจอันด้านชาของตนนั้นกำลังจะกลายเป็นสีชมพูอีก
