เจ้าของไร่ล้อมรักถึงกับนั่งหน้าเครียดเมื่ออยู่ ๆ บิดาของเขาก็ให้ข่าวร้ายคือการต้องสอนงานคุณหนูไฮโซอย่างเอวา ลูกสาวคุณลุงอดิสรเพื่อนรักเพื่อนซี้บิดา เขาจะไม่ปวดหัวเลยถ้าไม่รู้ว่านี่คือแผนการจับคู่ให้เขากับยัยคุณหนูไฮโซ
การหาเมียมันหน้าที่เขาไม่ใช่หน้าที่ของพ่อสักหน่อย!
“นี่ครับพ่อเลี้ยง ภาพคุณหนูเอวา” สินเอารูปสาวสวยจากข่าวอินเทอร์เน็ตมายื่นให้เจ้านายดู
เขาแอบไปค้นหา สาบานได้ว่าเมียในอนาคตเจ้านายนั้นสวยไม่แพ้ดารานางแบบ ขาวผุดผ่องอย่างกับเจ้าหญิง
“สภาพนี้เหรอจะมาหัดงาน เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ วัน ๆ ออกแต่งานไฮโซ” ปักษามองสาวสวยจับตาอย่างพินิจ สวยราวกับนางฟ้า
หญิงสาวกำลังยิ้มให้กล้องพร้อมกับชายหนุ่มรูปหล่อที่ยืนชิดร่างสวยจนเกินงามมากในสายตาของเขา
ผู้หญิงคนนี้เหรอจะมาอยู่ในไร่ในสวนแบบนี้ได้ เขาคิดอย่างดูถูกอีกฝ่าย ปักษามั่นใจมากว่าเอวาทนอยู่ไม่ได้แน่นอน
“คุณหนูเอวาอาจจะเก่งงานบริหารก็ได้นะครับพ่อเลี้ยง ถ้าพ่อเลี้ยงสอนดี ๆ คุณหนูเอวาอาจจะพัฒนาโฮมสเตย์ให้ดีขึ้นก็ได้” สินรีบแย้งเจ้านายทันที
เจ้านายหนุ่มทำหน้าบอกบุญไม่รับ ฟังลูกน้องสรรเสริญอีกฝ่ายไปอย่างนั้นเอง
“เหอะ โฮมสเตย์มันดีของมันอยู่แล้วแค่ฉันไม่อยากโปรโมตมากเพราะมีงานอย่างอื่นให้ทำ พ่อหาข้ออ้างจับคู่ให้ฉันมากกว่า เรียนบริหารโรงแรมเหรอให้มาเรียนอะไรที่นี่ เด็กอนุบาลยังดูออกเลย” จ้องแต่อยากจะดองกันเอง หวงสมบัติกันทั้งคู่
ปักษาบ่นถึงบิดาแต่ก็ขัดไม่ได้เพราะลุงอดิสรก็เปรียบดั่งบิดาที่เขาเคารพอีกคน เมื่อท่านบอกว่าให้สอนงาน เขาก็จะสอนให้เต็มที่ไปเลย
“คุณหนูเอวาก็สวยขนาดนี้ได้เป็นเมียก็ดีไม่ใช่เหรอครับพ่อเลี้ยง เรือล่มในหนองทองจะไปไหนเสีย คุณท่านจะได้สมหวัง ท่านอดิสรก็จะได้หายห่วงลูกสาวของท่าน มีแต่เรื่องดี ๆ ทั้งนั้นนะครับ” สินที่ส่งเสริมความคิดของภาคบิดาของปักษาเอ่ยเกลี้ยกล่อมเพราะคิดว่า หญิงสาวก็สวยขนาดนี้
“เหอะ นอนฝันเอาเถอะ ฉันไม่ชอบผู้หญิงดัดจริตเรื่องมากทำตัวไฮโซชอบดูถูกคนอื่น เห็นแล้วขัดลูกตา ฉันชอบคนที่ทำไร่ทำสวนได้เว้ย ไม่ใช่แต่งตัวสวยไปวัน ๆ งานการไม่ทำ และยัยคุณหนูนี่ดูท่าจะมีคุณสมบัติครบถ้วนอย่างที่ฉันพูดมา ฉันจะแกล้งให้หนีกลับกรุงเทพไม่ทันเลย” ปักษาหมายมาดและนึกไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เห็นภาพ
ดูแรด!
พวกสาวไฮโซชอบออกงานสังคมขนาดถ่ายรู้ยังยืนเบียดผู้ชายจนร่างจะหลอมละลายรวมกัน แค่นึกก็เกลียดแล้ว
“โถ่ อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะครับพ่อเลี้ยง น่าสงสารนะครับอย่าไปแกล้งคุณเขาเลย ดูท่าทางคงไม่เคยลำบากลำบน” สินได้แต่อ่อนอกอ่อนใจกับความคิดของเจ้านายที่ดูท่าความฝันของคุณท่านคงต้องสลายแล้ว
“พ่อจ้างแกมากี่บาทเนี่ย พูดเยินยอยัยนี่อยู่ได้จะไปไหนก็ไปเลย ฉันจะทำอะไรมันเรื่องของฉัน ใครคิดจะมาอยู่ที่นี่ก็ต้องอยู่ภายใต้กฎของฉันเท่านั้น” ปักษาไล่เมื่อรู้สึกขัดหู
“ครับพ่อเลี้ยง แต่วันอาทิตย์อย่าลืมไปรับคุณหนูเอวาด้วยนะครับพ่อเลี้ยง คุณท่านกำชับมาว่าต้องไปรับด้วยตัวเอง” สินรายงานตามคำสั่งแบบไม่ขาดตกบกพร่อง
“เรื่องมากจริง เออ จะไปไหนก็ไป” เขาไล่ซ้ำอีกรอบอย่างหงุดหงิดในใจ
ปักษามองดูรูปหญิงสาวอีกครั้ง เขาส่ายหน้าเล็กน้อย ภายในหัวเริ่มคิดหาทางแกล้งอีกฝ่ายให้หนีกลับกรุงเทพ…