2 เดือนผ่านไป
เอวาใช้ชีวิตอยู่ในไร่ได้อย่างมีความสุขดีเพราะมีชายหนุ่มคอยดูแลไม่เคยห่างกายไปไหน เวลาไปทำงานก็ไปด้วยกันตลอดจนเอวาเริ่มชินกับการมีร่างสูงของพ่อเลี้ยงปักษาอยู่ข้าง ๆ จนหล่อนแทบจะนึกภาพไม่ออกว่าจะแยกจากกันได้ยังไงเพราะเราทั้งสองนั้นก็รักและเข้าใจกันดีมาโดยตลอด จะมีเถียงกันบ้างก็เพราะความขี้หึงของเขานั่นแหละ
“วาพี่ไม่ชอบเลยนะที่วาไปคุยกับไอ้พ่อเลี้ยงชานนท์นั่น”
ปักษากอดเอวบางหลวม ๆ พร้อมกับบอกสิ่งที่เขานั้นไม่ชอบใจนักที่คนรักยืนคุยกับพ่อเลี้ยงรูปหล่อไร่ใกล้ ๆ ด้วยท่าทางเป็นมิตร
มองแค่สายตาก็รู้แล้วว่าพ่อเลี้ยงคนนั้นจะต้องชอบเมียเขาแน่ ๆ
“ก็เขามาขอดูไร่เราเป็นตัวอย่างจะไม่ให้วาคุยได้ยังไงคะ”
เอวากอดเอวของคนรักตอบ
พยายามอธิบายถึงเหตุผลที่ต้องคุยกับเจ้าของไร่ใกล้ ๆ ไม่ใช่ว่าชอบการคุยกับผู้ชายไปทั่วแต่ที่ทำนั้นเพราะมารยาท
“แต่มันชอบวา” คนขี้หวงยังไม่วายพูดต่อพลันนึกถึ
