บทที่ 19.1 โดนทำโทษ // แม๊!! ลำเอียง
ถึงบ้าน
ชาวบ้านชาวช่องต่างแยกย้ายกันกลับไปหมดแล้ว เพราะหมู่บ้านเรา ตั้งกฏไว้ว่า เปิดเพลงเสียงดังได้ไม่เกินห้าทุ่ม คนที่มีอยู่ตอนนี้ก็จะมี อาภู อาภาพ น้องชายของพ่อและอาๆ สะใภ้ ยืนอยู่หน้าบ้านด้วยกันหมด
“ ปู่ย่า ตายาย สงสัยจะนอนแล้ว แต่ที่เหลืออยู่ก็ทำเอาใจไม่ดีเหมือนกันแฮะ ” ฉันพูดขึ้น พี่ฉัตรชะลอรถแล้วจอด ดับเครื่อง ก่อนหน้านี้พี่เขาให้ฉันกลับมานั่งที่ก่อนจะเข้าเขตตำบลของพวกเราแล้ว
“ ตอนทำไม่คิดก่อนล่ะ ”
“ พี่ช่วยให้กำลังใจหน่อยสิ อย่าซ้ำเติม นี่ภรรยาพี่นะ ”
“ ยังไม่เป็นสมบูรณ์ ต้องรอเข้าหอถึงจะเรียกเมียได้เต็มปาก ”
“ หึก! ” ทำเสียงขึ้นจมูกแล้วปลดสายเข็มเตรียมเปิดประตู แต่ก็สองจิตสองใจ
“ ลงได้แล้ว พ่อแม่รออยู่นะ ”
“ ถ้ารอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก็ว่าไป แต่นี่แต่ละคนใบหน้าเคร่งเครียดกันหมด อย่างกับน้องไปฆ่าคนตายมาเลยอะ น้อง…น้องไม่กล้าอะ ”
“ พี่
