บทที่ 17.1 หมอดูทักเหมือนกันสองคนแล้ว
18:00 น.
“ เชิญข้างในเลยค่ะ / ครับ ” เราทั้งคู่ยืนขึ้นแล้วพนมมือไหว้แขกเหรื่อที่เริ่มมากันเยอะอีกแล้ว ชาวบ้านจะมางานสองเวลา ที่คิดว่าคนเยอะสุดก็คือ ตอนเที่ยง มากินข้าวเที่ยง ตอนเย็นมากินข้าวเย็น
ครืดด ครืดด
โทรศัพท์พี่ฉัตรดังขึ้น ในขณะที่พี่เขากำลังจะนั่งลงบนเก้าอี้ ด้วยความอยากรู้ก็เอียงหน้าเข้าหาเพื่อจะมองชื่อ สิ่งที่เห็นทำเอาชะงัก นี่ขนาดกลับไปตั้งแต่บ่ายแล้วนะ ทำไมถึงยังโทรมาอีก ผัวไม่อยู่หรือไง
“ พี่ขอไปรับสายแป๊บนะ ” พี่ฉัตรพูดขึ้น
“ ก็รับสายตรงนี้เลยสิค่ะ ” ก็อยากรู้ว่าคุยอะไรกัน
“ ตรงนี้เสียงเพลงดังเกินไป เดี๋ยวคุยไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวพี่มานะ ” ข้ออ้างแหละดูออก ดูก็รู้ว่ามีเยื่อใยต่อกันอีก
ขนาดวันนี้งานแต่งของเรานะ ก็ไหนบอกจะไม่มีความลับต่อกันไง ได้แต่ตัดพ้อในใจ ตั้งแต่รดน้ำสังข์แล้ว ต่อมาก็ตอนแยกกัน ฉันไปเข้าห้องน้ำส่วนพี่ฉัตรน่าจะไป
