“คุณแดเนียลคะ ฉันขอใช้โทรศัพท์โทร.ไปหามนัสนันท์ได้ไหมคะ”
อลินนาร้องขอเมื่อเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับแดเนียล ในใจกำลังร้อนรนอยากติดต่อเพื่อนรักและให้อีกฝ่ายช่วยโอนเงินมาให้เธอโดยเร็วที่สุด เพื่อที่เธอจะได้จัดการกับชีวิตอันแสนยุ่งเหยิงสักที
แดเนียลทรุดตัวลงนั่งเอนกายพิงและวาดแขนทั้งสองข้างไปตามพนักโซฟา คลี่ยิ้มให้ขณะพยักหน้ารับเอ่ยอนุญาต
“เชิญตามสบายเลยครับ คุณรู้วิธีโทร.กลับประเทศไทยใช่ไหมครับ”
“ค่ะ รู้ค่ะ”
อลินน่ารับคำ รีบตรงไปคว้าโทรศัพท์ตั้งโต๊ะแบบไร้สายมาถือไว้ในมือ พลางกดโทร.หามนัสนันท์อย่างรวดเร็ว แต่พอยกโทรศัพท์แนบใบหู เพื่อรอฟังเสียงสัญญาณโทรออก ก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งเมื่อไม่มีเสียงสัญญาณโทรศัพท์เลย
“ทำไมไม่มีเสียง”
อลินนาถามตัวเอง หลังจากรอหลายนาทีแล้วแต่ก็ไม่มีเสียงสัญญาณ จึงละโทรศัพท์ออกจากใบหู เพื่อลองกดโทร.ออกอีกครั้ง
