อลินนาพยักหน้ารับรู้ และไม่ลืมเอ่ยขอร้องชายหนุ่มด้วย “ถ้าเจอตู้โทรศัพท์สาธารณะที่โทร.ออกไปต่างประเทศได้ ฉันขอยืมเงินคุณซื้อบัตรเพื่อโทร.ได้ไหมคะ”
“แน่นอนครับ ถ้าเจอตู้โทรศัพท์ที่ว่าเมื่อไร ผมจะพาคุณไปโทร.เอง ไม่ต้องห่วงนะครับ คนดี”
แดเนียลละมือจากพวงมาลัยรถ เอื้อมจับมือเล็กมากดจูบลงบนใจกลางฝ่ามือ พร้อมกับคลี่ยิ้มให้อบอุ่นให้อลินนาคลายความกังวลที่มีอยู่ ก่อนจะเอ่ยขอร้องว่า
“ยิ้มหวานให้ผมหน่อยสิครับ”
คราวนี้อลินนาแย้มยิ้มหวานได้ในทันที ทำเอาแดเนียลตาพร่าไปกับรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ได้รับ
“ผมชอบรอยยิ้มของคุณ ยิ้มให้ผมแบบนี้ทุกวันนะครับ”
“ค่ะ...คุณแดเนียล”
อลินนารับคำเสียงแผ่วเบาด้วยความเขินอาย และด้วยเกรงว่าแดเนียลจะขับรถมือข้างเดียวไม่ถนัดจึงดึงมือเล็กออกจากการถูกจับกุม แต่แดเนียลส่ายหน้าปฏิเสธยังคงกุมไว้แน่นแล้วจับไปแนบหัวใจของตน
