เช้านี้เป่ยลู่ตื่นมาทำอาหารเพื่อที่จะนำไปขายตั้งแต่ตีสาม กว่าจะเสร็จพร้อมออกจากบ้านก้เกือบ6โมงเช้าแล้ว
ทันทีที่มาถึงร้านเสี่ยวถิงจัดการจัดร้านและเช็ดทำความสะอาดโต๊ะเก้าอี้ก่อนจะเริ่มเปิดขายอาหาร ไม่นานนักลูกค้าก็เริมเข้ามาซื้ออาหารเช้ากินบ้างแล้ว ทั้งสองขายอาหารจนบ่ายสามกว่าๆ อาหารก็หมดเกลี้ยงแล้ว จึงเริิ่มเก็บร้านและเตรียมตัวกลับบ้าน
เมื่อกลับมาถึงบ้านเธอก็คิดวางแผนใหม่ จะขยับขยายร้านหรือว่าจะเพิ่มธุระกิจขึ้นมาใหม่ เพราะตอนนี้เธอมีค่าใช้จ่ายมากขึ้น และต้องเตรียมพร้อมหลายๆอย่างเพื่อที่จะส่งน้องชายเรียนมัธยมปลายจนถึงมหาวิทยาลัยยังต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อยอยู่
“ เสี่ยวถิงอีกไม่นานน้องชายของพี่จะมาอยู่กับเราด้วย เพราะเดี๋ยวเขาต้องเรียนต่อมัธยมต้นในเมืองนี้ “
“ เขาอายุยังน้อยอยู่ใช่ไหมคะ “
“ จ้ะ เพิ่งจะเต็ม 13 ปีเมื่อเดือนก่อน “ เมื่อรู้อายุของเด็กชายแล้วเสี่ยวถิงถอนหายใจอย่างโล่งอก
