ดาว ดาราภัสกำโทรศัพท์มือถือแน่นระหว่างนั่งรอเพื่อนสนิทอยู่หน้าห้องผ่าตัด เธอกำลังลังเลอยู่ว่าจะติดต่อเขาไปก่อนดีไหม เพราะดูจากอาการที่เขาเดินออกจากห้องพักฟื้นคนไข้ของเพื่อนไป เขาไม่แม้แต่จะหันกลับมามองหน้าเธอ เพราะอยู่ด้วยกันมานานหลายเดือน เธอจึงพอจะเดาออกว่าเขากำลังไม่พอใจเธออยู่
“ทักไปก่อนดีไหมนะ” เธอพึมพำออกมาเมื่อลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเดินมา
“คุณดาวครับ... กลับไปก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมเฝ้าคุณเฟรนด์ให้ ดูเจ้านายจะอารมณ์ไม่ค่อยดี”
อรุณที่เดินกลับมาจากการออกไปส่งเจ้านายขึ้นรถ เขาได้รับคำสั่งให้อยู่ดูแลหญิงสาวที่โรงพยาบาลจึงไม่ได้ติดตามเจ้านายกลับไปด้วย
“แต่...”
เธอกำลังลังเลว่าควรจะรอเพื่อนสนิทอยู่ตรงนี้หรือกลับไปเอาใจเขาดี เพราะสัญญาระหว่างเขากับเธอยังคงไม่จบลง
“ไปเถอะครับ การผ่าตัดน่าจะกินเวลาไปอีกนาน เดี๋ยวผมจะโทรบอกถ้าผ่าตัดเสร็จแล้ว คุณเฟรนด์คงยังไม่ฟื้นทันทีหลังผ่าตัดเสร็จหรอกน
