ความใจแข็งของฟางเหนียงส่งผลให้เหยียนหยงฉีตระหนักได้ว่าอย่าได้ไปจุดโทสะของนางอีก ตั้งแต่เกิดมาเขามองสตรีเป็นเพียงไม้ประดับมีไว้เพื่อเสริมบารมีเพียงเท่านั้น สตรีล้วนเข้ามาหาเขาเพื่อต้องการผลประโยชน์ อยากเป็นที่หนึ่งในแผ่นดินไม่มีสตรีใดไม่หวังประโยชน์จากเขานอกจากมารดากับเสด็จแม่ฮองเฮา
ทว่าวันนี้เขาได้รู้แล้วว่าฟางเหนียงหาใช่คนที่ต้องการเข้าหาเขาเพราะหวังอำนาจ นางเป็นสตรีที่ยืนหยัดในตนเอง สิ่งที่นางกล่าวมาทั้งหมดนั้นเป็นจริงดังว่า
ต่อให้ไม่มีเขานางย่อมดูแลตนเองได้และดูแลได้ดีแบบที่คาดไม่ถึง จากการอยู่ร่วมกันระยะหนึ่งสังเกตได้ชัดว่าฟางเหนียงละเอียดรอบคอบรู้จักการบริหารคนหมู่มาก นางรู้ว่าควรปกครองคนใต้อาณัติอย่างไรให้พวกเขาเหล่านั้นยอมทำงานถวายหัวและเกรงในอำนาจของนางในคราวเดียวกัน
“แต่ข้าเป็นหนี้เจ้ามากเลยนะ” ไร้หนทางยื้อการยอมลดศักดิ์ศรีเพื่อภรรยาสักหน่อยก็หาใช่เรื่องย่ำแย่ ฟางเหนียงนิ่งเ
