นับตั้งแต่ฟางเหนียงสั่งให้คนย้ายของกลับมาเรือนใหญ่ทั้งหมดนางก็ไม่ได้กลับไปเหยียบเรือนที่เคยอยู่อาศัยกับสามีเลยสักครั้ง ทุกวันนางทำเพียงสนใจกิจการโรงเตี๊ยมพร้อมทั้งขยายมันให้ใหญ่ขึ้น วันใดว่างเว้นก็ออกไปเที่ยวเล่นในตลาดซื้อของประทินโฉมหรือหากเบื่อหน่ายก็ไปสอนงานคนเร่ร่อนที่เข้ามาใหม่
ชีวิตของฟางเหนียงในตอนนี้กลับมาเป็นปกติสุขโดยใช้ระยะเวลาเพียงสองเดือนความทุกข์จากสามีก็ถูกลบเลือนหายไปจากใจได้ไม่ยากแม้มีความเศร้าระคนเหงาบ้างแต่นั่นก็ไม่รุนแรงดังเช่นวันวาน
นางสามารถหลับได้โดยไม่คิดสิ่งใดอีกเพราะตระหนักได้ว่าคุณค่าในตัวนางนั้นมีมากเกินกว่าจะเอาไปแลกกับบุรุษไร้รักผู้เดียว ฉีเฉิงกับนางไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะความรักแต่แรกจุดจบเป็นเช่นนี้ย่อมไม่ผิดแปลกอะไรนัก
นางยอมรับว่าพลาดที่กระทำหลายอย่างโดยไม่ไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน คิดไปเองว่าตนเองควบคุมทุกอย่างได้ทว่าความจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น นางก็เป็นเพี
