ตะวันเริ่มบ่ายคล้อยหลังจากคารวะท่านแม่สามีเสร็จ ฟางเหนียงก็นึกขึ้นได้ว่าระหว่างทางมาเรือนของสามีนั้นมีดอกไม้หลากหลายพันธุ์กำลังบานส่งกลิ่นหอม หากนางเอาไปทำขนมคงมีกลิ่นหอมไม่น้อยทีเดียว
“ท่านพี่ ระหว่างทางกลับข้าเห็นดอกไม้ด้วย เราแวะเก็บไปได้หรือไม่” นางเสนอด้วยใจเต้นรัวอย่างวิ่งเข้าไปกลางมวลหมู่ดอกไม้เสียตอนนี้
สตรีอย่างไรก็เป็นสตรีแม้นางเป็นถึงเจ้าของโรงเตี๊ยมหอมพันลี้แต่ก็ยังมีนิสัยเด็ก ๆ ในตัวและมักจะแสดงออกมาให้คนที่นางรู้สึกดีด้วยเท่านั้น ฉีเฉิงเป็นบุรุษเพียงคนเดียวที่นางพึงใจและมันค่อย ๆ เริ่มแปลเปลี่ยนเป็นความรักอย่างไม่รู้ตัว
รักโดยไม่รู้เลยว่าในอนาคตตนเองอาจต้องเจ็บปวดเพราะเขา
“ตามใจเจ้า” ความสุขนางเพียงเล็กน้อยสามีเช่นเขามีหรือจะอยากหวงห้าม ขอเพียงฟางเหนียงเอ่ยเขาก็ล้วนยินดีหาให้นางไม่ใช่เพราะหน้าที่สามีขัดดอกแต่เขาทำเพราะอยากเห็นนางเป็นสุข
แม้ไม่ชอบวิธีการเกี้ยวบุรุษแบ
