ตอนที่ 5 มาเป็นสามีข้าสิ
816 คำ
บุรุษโชคร้ายถูกพาเข้ามาในโรงเตี๊ยมเพื่อทำแผลพร้อมกับเปลี่ยนชุดเก่าขาด แม้ว่าเจ้าตัวนั้นจะเอ่ยห้ามปรามมากเพียงใดก็ตาม เขาถูกพาเข้ามาในห้องนอนงามแปลกตา กลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยทั่วห้องพาให้เขารู้สึกผ่อนคลายความตึงเครียด
“เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ ข้านามว่าฟางเหนียงนะเจ้าคะ”
หญิงงามขยับมานั่งใกล้ร่างบึกบึนที่มีรอยบาดแผลบนใบหน้าหลายแห่งทว่าก็ยังคงหล่อเหลาสะดุดตานางอยู่ดี
“ข้าฉีเฉิงคงต้องกลับแล้ว” มองด้วยสายตาจาบจ้วงเช่นนี้ให้นั่งอยู่อย่างไรไหว หญิงงามไยกล้าหาญนักทอดสะพานได้ตลอดเวลา
“ไม่ได้!” ฟางเหนียงรีบห้ามเสียงดัง
“ทำไม!” ฉีเฉิงลุกขึ้นจ้องหน้างามล้ำฟ้าประทานก่อนจะนิ่งชะงักกับแววตาเจ้าเล่ห์ดั่งนางจิ้งจอกเก้าหาง
“ท่านทำข้าวของเสียหายคิดจะจากไปง่าย ๆ เช่นนั้นหรือโรงเตี๊ยมข้ามีราคาเห็นทีว่าต้องมีคนรับผิดชอบและคนที่ก่อเรื่องก็จากไปหมดแล้วเหลือเพียงท่านเท่านั้น”
สตรีเจ้าของโรงเตี๊ยมกอดอกอย่างผู้ที่เหนือกว่า นางยอมเป็นสตรีใจแคบสักวัน
“ทำดีเฉพาะต่อหน้าผู้คนสินะ” ช่วยเขาก็คงทำไปเพราะเอาหน้า ความจริงต้องการจับมารีดไถ
“ค่าเสียหายหนึ่งตำลึงทอง” นางบอกสีหน้าอิ่มสุข แค่นึกภาพฉีเฉิงก่อนเปลี่ยนเสื้อผ้านางก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีทางหาเงินมาจ่ายได้
“เจ้าโกงข้า” สตรีตัวน้อยตรงหน้านี้กล้ามากถึงได้โกงเขาหน้าด้าน ๆ เช่นนี้
หึ กิจการร่ำรวยก็เพราะรีดไถผู้คนเช่นที่ได้ยินมาไม่ผิดเพี้ยนเสียดายความงดงามภายนอกเหลือเกิน
“ข้าวของข้าได้มาในราคาสูงลิบคิดค่าเสียหายเพียงเท่านี้นับว่าไม่ผิด อืม ท่านไม่มีเงินสินะเช่นนั้นข้ามีข้อเสนอ”
“เหตุใดคิดเช่นนั้น” ดูถูกดูแคลนผู้อื่นอีกด้วยไม่น่าคบหาเอาเสียเลย
“หากมีก็จ่ายมาสิเจ้าคะ ตอนนี้เลย” นางแบมือพร้อมกับยิ้ม
“ข้าจะหามาให้ทีหลัง” ให้นำเงินหนึ่งตำลึงทองมาจ่ายนาง ในตอนนี้เขาจะหาจากไหนกัน เขาต้องเข้าป่าล่าสัตว์กี่ปีจึงจะได้เงินมากเท่านี้มาชดใช้ค่าเสียหาย
“ไม่เจ้าค่ะ หากไม่ได้ตอนนี้ข้าไม่ยอม!”
ไม่มีก็เป็นสามีพี่สิน้อง คิกคิก ฟางเหนียงหัวเราะร่าในใจ
“เจ้ามีข้อเสนออย่างไรก็รีบว่ามาเถิดข้าจะทำตาม เสร็จแล้วจะได้รีบไปเสียที”
เมื่อจนปัญญาหาเงินมาชดใช้ในเวลานี้เขาก็จำต้องยอมทำตามข้อเสนอเพราะหากฝ่าฝืนคงถูกผู้คุมในโรงเตี๊ยมแห่งนี้กระทืบตายซึ่งกำลังกายเขาไม่มีทางสู้ได้ในตอนนี้
“มาเป็นสามีข้าสิเจ้าคะ หนี้หนึ่งตำลึงทองข้าจะยกให้ท่าน”
ข้อเสนองาม ๆ แลกกับเงินมากมายเพียงนั้นนับว่าสมน้ำสมเนื้อพอควร
“เป็นสตรีเอ่ยเช่นนี้ได้อย่างไร!” ฉีเฉิงอยากหวดก้นสตรีตัวน้อยตรงหน้าหนัก ๆ ที่อาจหาญใช้เงินซื้อบุรุษ
“ท่านมีสองทางคือหนึ่งหาเงินมาคืนกับสองยอมเป็นสามีข้า”
“ข้าไม่คิดเลยว่าหญิงงามที่บุรุษเฝ้าฝันมากด้วยตัณหาเช่นนี้บังคับคนยากไร้เพื่อสนองกามารมณ์ตนเอง”
ท่าทางไร้ความเคอะเขินประหนึ่งทำเช่นนี้บ่อยครั้งส่งผลให้เขารู้สึกไม่ค่อยพึงพอใจเท่าใดนัก
เขาเองเคยชื่นชมฟางเหนียงว่างามพร้อมทุกด้านทว่าวันนี้ได้เห็นชัดว่านางมันจิ้งจอกเก้าหางมากเล่ห์เหลี่ยม
“เฮ้อ นอกจากท่านข้าก็ไม่เคยคิดเอาผู้ใดมาเป็นสามีหรอกนะ ฉีเฉิง ข้าพึงใจในตัวท่านนะเจ้าคะ”
สิบแปดหนาวเขาคือบุรุษคนแรกที่นางอยากตื่นมาพบหน้าทุกวัน
“ข้าต้องเป็นสามีเจ้านานเท่าใดกว่าจะหมดหนี้”
บุรุษอกสามศอกอยากกัดลิ้นให้สิ้นชีพเพราะต้องตกเป็นของเล่นหญิงงาม
“สักปีก็พอเจ้าค่ะ” ปีเดียวนางก็คงมีบุตร ถึงเวลานั้นเขาก็คงไม่จากนางไปไหนแน่
“เป็นสามีข้าเถอะนอกจากเงินทองแล้วเรื่องบนเตียงข้าก็จะมอบให้ท่านไม่ขาด” ฟางเหนียงดึงมือใหญ่มากุม
“สตรีเช่นเจ้าหากไม่ใช้เล่ห์เหลี่ยมอย่าหวังจะได้ข้าเป็นสามี”
ไม่คิดเลยว่าการพลาดมางานวันเกิดเพียงครั้งเดียวจะนำพาความยุ่งยากมาแก่ตนเอง หากรู้ล่วงหน้าเขาจะอยู่แต่ในกระท่อมท้ายเขาไม่โผล่หน้าออกมาให้นางได้เห็น
นางฟังเสียงบ่นนั้นไปเงียบ ๆ ไม่ได้สนใจนักว่าอีกฝ่ายนั้นจะรู้สึกเช่นไรด้วยลึก ๆ นางรู้ว่าฉีเฉิงสนใจนางพอสมควร
- ผู้เขียน
