@บนห้อง
"เดี๋ยวน้องแก้มดูไอแพดรอคุณแม่ไปก่อนนะคะ คุณแม่ไปอาบน้ำแป๊บเดียวค่ะ" เกศราเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาแล้วนั่งลงข้างๆ ลูกสาว มองดูมือน้อยๆ ป้อมๆ เลื่อนเองอย่างชาญชำนาญ
"โอเคค่ะคุณแม่" พยักหน้ารับคำ แต่ตามองจอไอแพดไม่วาง ก่อนนอนทุกคืนเธอจะได้เล่นแค่ช่วงที่แม่ไปอาบน้ำเท่านั้น เพราะฉะนั้นเธอต้องรีบทำเวลาหน่อย
เกศราหอมลงบนหน้าผากของเด็กหญิงตัวน้อยที่อยู่ในชุดนอนกางเกงขายาวเสื้อแขนยาวสีชมพู ดื่มนม แปรงฟันเรียบร้อย จากนั้นจึงผละออกไป
"มานี่หน่อย" ขาเรียวกำลังจะก้าวเดินไปยังห้องน้ำ หันขวับกลับไปมองด้านหลัง ก็เห็นพ่อของลูกยืนกอดอกอยู่หน้าห้องนอนของเธอและลูกที่ถูกแง้มประตูเอาไว้
เราแยกห้องนอนกันตั้งแต่เธอท้องแล้ว จนน้องแก้มเกิดมา ถึงแม้จะอยู่ในห้องรวมใหญ่กันก็ตาม แต่มันกลับถูกแบ่งเป็นคนละห้อง
เป็นเวลาห้าปีแล้วที่เรานอนแยกห้องกันอย่างนี้โดยลูกสาวก็ไม่สงสัย ด้วยความเคยชินตั้งแต่รู้ความก็จำได
