ธารทิพย์ใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น สาเหตุเป็นเพราะวันนี้บุรินทร์จะพาหล่อนไปพบมารดาที่บ้าน แม้ว่าบุรินทร์จะบอกล่วงหน้าก่อนสองวัน ทว่าความตื่นเต้นไม่จางหาย ในวันจริงความตื่นเต้นกลับเพิ่มทบทวี หล่อนพยายามทวนเรื่องราวที่เตี๋ยมไว้กับเขาให้ขึ้นใจ ตั้งสมาธิจะได้ไม่ปล่อยไก่ให้ประภาพรหรือเจน่าจับได้
“พร้อมหรือยัง” บุรินทร์หันมาถามธารทิพย์ที่นั่งหน้าคล้ายแบกโลกไว้ทั้งใบ
“หน้าทุกข์ซะขนาดนี้ พี่น็อตว่าน้ำพร้อมหรือเปล่าล่ะ”
บุรินทร์ยิ้ม ยื่นมือมาจับปลายคางหล่อนแล้วขยับใบหน้าหล่อนไปซ้ายทีขวาที
“หน้าทุกข์ซะที่ไหน หน้าตาน่ารักจะตายไป ไม่งั้นคงไม่เป็นแฟนพี่หรอก”
“พี่น็อตก็รู้ว่ามันเป็นแค่เรื่องสมมุติ เราไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ” ธารทิพย์ปัดมือเขาออก ใจห่อเหี่ยวกับคำพูดของตัวเอง “ก็เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง น้ำถึงได้กลุ้มอยู่นี่ไง กลัวว่าตัวเองจะทำได้ไม่ดีพอ
