“มัวแต่เล่นสนุกจนลืมมื้อเที่ยงกันเลย เธอหิวหรือยัง?”
คิณลูบผมเอยเบา ๆ ก่อนที่จะพิงตัวไปกับพนักม้านั่งตัวยาวที่มีไว้สำหรับให้ผู้มาเที่ยวได้นั่งพักผ่อนหลังจากที่เที่ยวเล่นสนุกกันจนเหนื่อย
“หิวแล้วค่ะ ท้องร้องแล้วเนี่ยอยากกินอาหารญี่ปุ่นจังเลย”
เอยเอามือลูบท้องตัวเองให้คิณดูว่าเธอหิวจริง ๆ ก่อนที่จะหันมาอ้อนคิณเอยหิวแล้วค่ะคุณคิณขาหิวจนจะกินคุณคิณได้แล้วเนี่ย งื้อ หุ่นช่างน่ากินจัง ว้าย!!เธอคิดอะไรอยู่เนี่ยอรนลิน
“ไม่กลัวอ้วนหรือไงได้ข่าวว่านางแบบต้องควบคุมน้ำหนักกันด้วยนี่”
คิณหันมาถามเอยที่พิงหัวไว้กับไหล่กว้างของคิณก่อนจะก้มลงมาหอมหัวทุย ๆนั้นอย่างอดใจไม่ไหว ผมหอมจริงๆ แม่คุณหอมไปทั้งเนื้อทั้งตัวหอมจนอยากพกติดตัวไว้ตลอดเวลา
“วันนี้เอยขอหลุดหนึ่งวันค่ะมาเดตทั้งทีเอยต้องกินให้สุด เที่ยวให้สุด ชอปให้สุดมันถึงจะมีความสุข”
คนตัวหอมเงยหน้าขึ้นบอกคนตัวสูงข้าง ๆ ก่อนจะกอดแขนแกร่งเอาไว้
